İLETİŞİM Fakültesi'nde okurken bize televizyonların temel işlevinin "haberleşme" olduğu öğretilmişti. Ama yıllar geçtikçe gördüm ki realite çok farklı. Televizyon aslında bir "eğlendirme" aracı. Ama son zamanlarda televizyonlar eğlendirmenin ötesinde bir "evlendirme" misyonu da üstlendi. "Ben Evleniyorum" yarışması hepinizin malumu. Ondan söz edecek değilim. Benim asıl dikkatimi çeken, gündüz kuşağındaki bazı sohbet programlarının giderek "çöpçatanlık servisi" gibi çalışmaya başlamaları. atv'de İdil Çeliker'in sunduğu "Hayat Budur" ve Yasemin Bozkurt'un TGRT ekranlarına taşıdığı "Kadının Sesi" programları, gazetelerin rumuzlu kısmet bulma sayfalarına döndü. Kadın programa çıkıp, zor durumda olduğunu, çocuklarına bakamadığını söylüyor. Hoop, bir bakıyorsunuz adamın biri canlı yayına telefonla bağlanmış, "Ben bu hanımı almaya talibim" diyor. Araya sunucu giriyor, nikah tarihleri bile veriliyor. Bir başkasında kadın, kocasından ilgisizlik nedeniyle ayrıldığını, başka erkeklerle ilişkisi olduğunu söylüyor. Hoop, hemen eski koca yayına bağlanıyor, "Ben onu tüm sevap ve günahlarıyla tekrar nüfusuma almaya hazırım" diyor. Stüdyoda alkış, kıyamet!.. Eskiden yarışma programlarında noter hazır bulunurdu. Tavsiyem, şimdiki "çöpçatan programlarda" nöbetçi nikah memuru bulundurulması!..