5 maçtır süren bir travma durumu… Mutlak kazanılması gereken bir 3 puan vardı. Uzun aradan sonra coşkulu bir başlangıç. Rakibi baskı altına alma, hataya zorlama ve rakip savunmasından çıkarken kazanılan toplarla atak girişimleri vardı. İlk yarıda Erce ve direkler gol pozisyonlarını önledi. Dünkü maçta Trabzonspor'u farklı kılan en önemli gerçek ise iki kenardan, ikili oyunlarla gerçekleştirilen atak girişimleri oldu. Her zaman eleştirdiğimiz Eren, bana göre dün beklentilerin üstünde bir performans sergiledi. İlk yarıda hücum girişimleri sol kenarın odak noktası oldu. Meunier ise çok kariyerli bir isim, yaptığı tercihler gerek ofansta gerekse savunmada hep pozitif. Ve Visca ile geliştirdiği olumlu atakları da gördük. Ayrıca Trezeguet'nin attığı golde asisti yapan isimdi. Orta alanda Mendy, Berat ve Bardhi daha önceki haftalara göre ceza sahasına yakın oynadı ve rakipten dönen topları alma konusunda başarılıydı. Bardhi uzun bir aradan sonra mükemmel bir gole imza attı. Bu da kendi öz güvenini yakalama açısından önemliydi. Görünen o ki Onuachu ve Pepe de katıldıktan sonra çok daha farklı bir takım ortaya çıkacak. Enis Destan ikinci yarıda iki kez gole yaklaştı. Birinde kale çizgisinden Kamil Ahmet, diğerinde ise kaleci Erce'yi geçemedi. Enis sonradan girdiği maçlarda daha etkili oluyor. Bir başka eleştirim ise taraftara. Taraftar demek taraf olmaktır. Önemli olan takımın geçirdiği kötü günlerde destek vermek ve takımla birlikte olduğunu hissettirmektir. Ama gelinen noktada, bu düşüncelerimizin tam tersini gözlemliyoruz. Yazık!