Kaç defa yazdım.. İnsanoğlunun yürümeye başladığı andan itibaren, devletle ilk tanıştığı yer "trafik"tir. Kaldırımda yürürken, sokakta oynarken, üç tekerlekli bisikletine binerken, babası ya da başka bir akraba tanıdığın arabasına bindiğinden itibaren o ülkede devletin ne kadar güçlü, ne kadar saygın olduğunu anlamaya başlar.. Büyüdükçe de, devletle ilişkilerinde, o saygınlık ölçüsünü hep göz önünde tutar..
Şimdi Türkiye'deki trafik düzeni içinde devletle tanışan, o trafik içinde büyüyen çocukların ve gençlerin gözündeki devleti bir düşünün, lütfen..
En başta da siz düşünün, Sayın İçişleri Bakanımız!.
Göreve geldiğinizde tüm teşkilatınıza bir Trafik Genelgesi yayınlamış, bu genelgeyi, resimli, kolay okunur bir kitapçık haline getirmiş, birer örneğini de medyaya dağıtmış olmalısınız ki, bana da geldi. Heyecanla sayfaları karıştırdım. Satır satır okudum.. Ve müthiş keyifle bir yazı kaleme aldım..
"Uzun yıllar sonra ilk defa bir İçişleri Bakanımız oldu" diye özetleyebilirim o yazıyı.
Sorunlara vâkıf, çözümleri öneren ve teşkilata emreden bir bakan için daha ne denir ki?.
Sonrası..
Sonrası hayal kırıklığı.. O kitapçık hâlâ benim ofis masamda duruyor. Ama acaba İstanbul Valisi, İstanbul Emniyet Müdürü, İstanbul Trafik Müdürü alır almaz mı çöpe attılar yoksa şöyle bir karıştırıp mı fırlattılar?.
Çünkü 2016 Ağustos'undan bu yana, yani nerdeyse 6 senedir, zerre değişiklik görmedim desem yeridir.
Kanıtı.. Yazacağım 2 sahne..
2022 Mart'ından söz ediyorum.. Bu defa resim de basmıyorum, tarih de vermiyorum.. Çünkü, her gün, her saat bu sahneler aynen ve de aynen tekrarlanırken, tek günahları benim o sırada ordan geçmem olan polis kardeşlerimi yakmak istemiyorum..
Sizin Valiniz, sizin Emniyet ve Trafik Müdürleriniz kıllarını kıpırdatmazken, en alt derecedeki memurun günahı ne?.
Balık alırken, başına mı bakar, koklarsınız yoksa kuyruğuna mı?.
Atalarımız neler demiş neler?.
At sahibine göre kişner değil mi?.
Neyse.. Gelelim sahnelere..

*