Şu listeye bir bakın...
2019-23 arası en çok silah satın alan ülke Hindistan...
Çin ve Pakistan'la ciddi sınır gerilimleri yaşayan ve kendi içinde Müslümanlara ikinci sınıf vatandaş muamelesi yapan Hindistan yönetimi silaha doyamıyor; hem üretiyor hem de dışarıdan alıyor.
***
Suudiler, sosyal değişimden yana gösterdikleri iradeyi silahla pekiştirecek ve koruyacaklar...
***
Son dört yıl içinde silaha en çok para harcayan üçüncü ülke küçücük Katar.
Yıllardır ilginç bir diplomasi oyunu oynuyor Katar.
Fakat belli ki, işlerin hep böyle diplomatik kıvraklıkla ilerlemeyeceğini de hesap ediyor.
***
İki ülke de kalkınma teşvikleri için harcadıkları paradan daha çoğunu silaha ayırmaya başladı.
Avustralya da listede...
Nükleer denizaltılar, balistik füzeler...
Aldıkça alıyorlar.
Anlayacağınız, Pasifik fena ısınıyor...
***
Stockholm Uluslararası Barış Araştırmaları Enstitüsü'ne (SIPRI) göre bütün dünyada askeri harcamalar 2022'de rekor kırdı. (Rakama bakın, 2 trilyon 240 milyar dolar.)
Tamam! Şunu biliyoruz; tökezleyen ekonomiler için silah endüstrisi can simididir.
Ama bu kadar mı?
Tam bu satırları yazarken İsveç'ten bir tanıdığım mesaj atıyor: "Buralarda otoyollar askeri konvoylarla dolu; halk Rusya'nın saldıracağına inanmaya başladı."
***
Genellikle dile getirilmesinden kaçınılan bir gerçeği söyleyerek anlatmaya başlayayım...
Her devlet ayaklarına vurulan pranganın farkında; ekonomik ve finansal bağımsızlık diye bir şey yok...
Devletler için zaman daralıyor.
Bir devletin varlığını ve hatta coğrafyasını güçlü biçimde sürdürmesinin yolu sadece güvenlik ve savunma alanından geçiyor.
Olursa, tamam!
Olamazsa, "geçmiş olsun!" denilecek bir çağa doğru hızla ilerleniyor.
Polonya'nın yeni Başbakanı Tusk geçenlerde ne dedi: "Huzur dönemi kapandı, artık savaş öncesi dönemdeyiz."
İki yıldır "yaklaşıyor, yaklaşmakta olan" diye yazıp duruyorum, abarttığımı sanıyorsunuz; Tusk'a inanırsınız artık!
***
NOT DEFTERİ
Geldiği dünyaya gideceği dünya kadar yabancı bir ruh niye çırpınır durur? (ŞULE GÜRBÜZ / Öyle miymiş?)
