Maçın kendisi de içindeki enstantaneleri de enteresandı. İlk yarıda Yusuf Erdoğan kendini yere atıyor, duran toplar yavaş kullanılıyordu Adana Demirspor'da. Fenerbahçe'nin galibiyet golü geldikten sonra oyunun duruşunda kulübeden "Vakit geçiyor hocam" çıkışı vardı Arda Kardeşler'e… Fenerbahçe ilk saniyeden itibaren baskıyı kurdu, pozisyonları buldu, direkten dönen atakları oldu, ilk gol korner atışından geldi. Duran top… İkincisinde İrfan Can taç atışını çabuk kullandı, Dzeko golü attı. Duran top. Üçüncüsünde baskıyla topu kapıp, orta sahadan boş kaleyi gördü Tadic. Direğe çarpıp ağlara gitti top.
Yani, oyun setleri kuruyorsunuz, gol ayaklarını doğru yerde topla buluşturuyorsunuz ama plan dahilinde bir tanesini atabiliyorsunuz. Krunic ve Zajc, sezon biterken en iyi performanslarını sergilediler. Orta sahanın üç temel direği (Fred, İsmail, Mert Hakan) tribündeyken, merkezi iyi tuttular, tempoyu korudular, doğru kademelere girdiler. Hikmet Hoca'nın tabanca gibi bir orta sahası var ama kanatlara uzun toplar dışında hücum aksiyonuna giremedi.
Oosterwolde bir tarafa, İrfan Can Eğribayat'ın ilk 11 çıkması, aslında PFDK kararıyla oldu. Ceza alan iki oyuncuya da forma verdi İsmail Kartal. Kendi içinde mesaj taşıyordu bu seçim. Eğribayat'ın zora soktuğu maçı, "takım" kazanmayı bildi. Tadic en kötü 90 dakikasındaydı. Top kaybı yüksekti. Üstüne basan, topu kaptı. Ne ironik ki; attığı golde de ondan başkası bu vuruşu yapamazdı. Büyük futbolcu olmak böyle bir şey… Maç öncesi "8'de 8'di" hedef…. Şimdi "7'de 7" oldu. "Adil rekabetin" peşinde tavizsiz bir Fenerbahçe var. İyi ki var…