Afrika Kupası'na futbolcu gönderen, uzun bir sakat listesi olan tek takım Galatasaray değil. Milli takıma gidenler döner, sakatlar iyileşir ama gidip de dönüp dönmeyeceği belli olmayan bir grup var Galatasaray'da. Yönetim kurulu, iletişim ekibi, sportif direktörü ve kim varsa saha dışında. Konya maçı öncesi altını çizdiğim "Okan Buruk ve takımı yalnız bırakıldı" dün Sivas'ta maçın fotoğrafıdır. Buruk ne kadar "yönetim yanımızda" dese de sarı kırmızılı camiada neler olduğunu taraftarı görüyor.
Ali Turap ve Kazımcan gibi soğuktan değil tecrübesizlikten titreyerek oynayacak bir 11 ile sahaya çıktığınızda "ağabey"lerin eline bakarsınız. Premier Lig'den Zaha, Serie A'da Mertens, Bundesliga'dan Kerem Demirbay... Galatasaray bozuk zeminde dün ilk yarıda 14 hücum geliştirip iki topu direkten dönerken yine telaşlı ve hücum kalitesinden uzaktı. Santrforunuz son vuruşu olmayan "bezgin" Halil olunca oyun ekstra adam ister. Demirbay'ın golü budur.
Manaj, Saiz ve Yunus Emre'den oluşan omurgayı kaybetmiş ev sahibine gereğinden fazla geçiş imkânı verdiği oyunda Okan Buruk yine Zaha'yı en öne atıp üçlü orta sahayla oynamayı tercih etmeyince ikinciyi bulamayan Galatasaray için oyun Rus ruletine döndü. O serseri kurşun da Demirbay'ın elinden çalınan penaltıdır.
"Delikanlı hakem istiyoruz" diyen teknik adama maçtan önce diyecek sözününüz yoksa, transfer diye gönderdiğiniz adamları geri çağıracaksanız, sıfır iletişimle kulüp yönetecekseniz; kendi içinizdeki kavgayla meşgulsünüzdür. İçerdeki kavgası bitmeyenin dışarda kazanacağı savaş yoktur. Dün gibi…