Ne garip günlerden geçiyoruz. Bu ülkenin popüler iki sporu var: Biri futbol, diğeri basketbol. O kadar popülerler ki, kalan sporlara bir gıdım yer dahi yok. Ama gelin görün ki ikisinin de milli takımlarından neredeyse hiç haz etmiyoruz. Haz etmeyi geçtim, pek umudumuz da yok. En sevdiği için bile insan bunu hissediyorsa rahmetli Attila İlhan’dan bir kitap ısmarlama zamanıdır: Hangi olimpiyat?
Neyse biz o konulara girmeyelim. Fatih Terim’in prömiyerine bakalım. Aslında taze başlangıç için biçilmiş kaftan bu maç. Bir tür hazırlık koşusu. Salı günkü hayati Romanya maçı öncesinde bir tür peşrev...
Peki neyi değiştirerek başladı Fatih Hoca? Kadro, diziliş ve yayılış. Yani epey bir şey! Mürettebatta yenilikler; Gökhan Töre, Ömer Toprak ve Terim’in bir önceki milli takımda pek kullanmadığı Nuri... Dizilişteki dönüşüm: Tek defansif orta saha Topal, önlerinde bol hücumculu, çift forvetli, averaja da yüklenmeye çalışan bir yapı. Sistem ise kanatları da kullanan, beklerini açık gibi oyuna sokan, göbekten ara paslarla zorlayan bir yayılış... Yani verimli, hırslı ve hevesli bir takım... Ama rakip Andorra. Unutmamak lazım. Sağlamasını görmek için salıyı beklemeli yani.
Peki tribünler? Dolu gibi ama ortalık ‘milk port’ olsun diye maç Kayseri’ye taşındığından öyle itekleyen bir seyirci yok. Ama oyun onları da heveslendirdi. Peki gol ne zaman geldi? Beklenenden geç. İlk yarının bitimine on dakika kala Töre’nin sert ortası Umut’un tam kafasına göreydi: 1-0. Sonra 40’ta aynı Umut bir de açık denizden vurdu adının hayrına: 2-0.
Devre arasında ‘bu daha başlangıç’ dediğinden eminim Fatih Terim’in. Tabii bu kelimelerle değil, biraz daha gazlısından ve kendi üslubundan. Yeni devrenin hevesi de bundandı. Gene sağlı sollu aparkat ataklarla başladı devre. Gollerin devamı bağıra çağıra geliyordu. ODTÜ gibi direnecek hali yoktu Andorra’nın. 64’te bir tokat daha geldi, bu sefer Burak’tan: 3-0. 69’da önce Umut hattrick yaptı, sonra da Arda 90 artı 3’te son ütüyü: 5-0.
Neticede kazandı milliler. Kazanacaklardı zaten, ama bunu fiyakalı yaptılar. Fatih Terim için moral oldu. Ama henüz bir şeylerden heyecanlanmak için erken. Salıyı beklemek lazım. Gene de bir istek parçası olabilir. Manu Chao’dan gelsin: Proxima Estacion- Esperanza (Bir sonraki istasyon-Umut)
