2010 Dünya Şampiyonası’nın hemen öncesiydi. Coachumuz Tanjevic, 2 numaralı pozisyonda mükemmel bir sezon geçiren Sinan’ı ısrarla 1 numarada, Avrupa’nın en iyi 4 numarası Ersan İlyasova’yı da 3 numarada kullanıyordu. Hazırlık maçları hep böyle geçti, takım umut vermedi. Neyse ki, Ankara’daki son hazırlık olan Efes Cup sonrasında, TBF Başkanı Turgay Demirel, Tanjevic ile bir toplantı yapmış ve kesinlikle bu düzenden vazgeçmesi gerektiğini anlatmıştı! Bu ayrıntıyı maçlardan bir gece önce duyduğumuzda içimiz rahatlamıştı. O uyarı da tarihi başarının kapılarını aralamıştı.Ama Tanjevic inatçı...Eleme maçlarında, rakipler bizden çok zayıf ya, yine macera başladı. Basketbolda 1 ve 5 numaralar konuşur denir hep. Ama bizim takımımızdaki en tecrübeli 1 ve 5 numaralar Ender ile Semih, ilk yarıda sadece 1 dakika yan yana oynadı. Rakibin savunmasını aşmak için hücumda agresif bir isme ihtiyacımız vardı ve o göreve en yakın isim Sinan, oyun kurma çabası içinde enerjisini tüketiyor, bir türlü istenilen düzen oturmuyordu.Ribauntlardaki ezici üstünlüğe rağmen, boyalı alanı rakibin bizden daha çok kullanmasının altında da ilk yarının büyük bölümünü guardsız oynamak yatıyor. Belarus gibi sıradan bir takıma karşı top kaybı hanemizde 8 yazıyordu.İkinci yarının başında dinlenmiş bir Sinan penetrelerle skor buldu, Ender ve Serhat üçlükleriyle rakibe yumruğu vurdu, fark 14 oldu. Ama başdöndürücü rotasyon ve belki de rakibi biraz hafife almak sıkıntıyı yeniden yarattı, genç takım olmanın getirdiği dezavantaj da, sakin kalınması gereken o anlarda canımızı yaktı. Neyse ki, ikinci yarıda Ender tarafından beslenen Semih, hücumu mükemmel oynadı da, maç ‘en azından!’ son topa kaldı.Belarus’u, Preldziç’in ‘kumar’ıyla devirdi milliler ama akıllarda da birçok soru işareti kaldı. Ne olursa olsun kazanmak güzeldir, en azından ‘yine’ ne olursa olsun bu gruptan çıkacağımızın göstergesidir. Ama bu görüntü İtalya deplasmanında mutlaka değişmelidir.