Bu seçimin en başarılı partisi tartışmasız HDP. Oy patlamasıyla sadece barajı yıkmakla kalmadı, parlamentoda MHP’yle birlikte 3. parti konumuna da geldi. Hatta İstanbul’da MHP’yi sollayarak tek başına üçüncülük koltuğuna oturdu. Dahası demografik yapısıyla Türkiye geneli için laboratuvar konumundaki megapolün 39 ilçesinden de yüksek oy çıkardı. Açıkçası, başta eşbaşkan Selahattin Demirtaş ve Pervin Buldan olmak üzere tüm HDP’liler çok büyük bir iş başardı... Ancak bugün o başarıdan çok, otoriterleşmenin önünü kesmek ya da demokrasinin kazanması adına bazı siyasi partilerin yaptığı fedakârlıklardan söz ediliyor. Yani son dakikaya kadar süren aştı aşıyor tartışmalarıyla CHP’den çok sayıda “emanet oyun” HDP’ye aktığı konuşuluyor...
Elbetteki bu endişelerle HDP’ye yönelen oylar olmuştur ama HDP’deki bu yükselişten böbürlenerek kendi başarısızlığına kılıf uydurmanın da anlamı yok. Çünkü bu sonuç, yani HDP’nin 13’lere  çıkacağı aylar öncesinden sinyal veren bir durumdu. Nitekim bizde 16 Mart 2015 tarihli yazımızda bu konuya değinmiş, kamuoyu araştırmacısı Adil Gür’ün şu saptamalarını aktarmıştık:   
“Garip olan 13 yıllık, yıpranan bir iktidar var. İnsanlar yaşamından, geçim derdinden yakınıyor ama HDP hariç diğer muhalefet partileri bundan yararlanamıyor. Bunun da temel nedeni muhalefete güven eksikliği sorunu. Yani muhalefet güven vermiyor. Seçmenin kafasında bu adamlar bu işi yapar diye bir algı oluşmuyor. O nedenle HDP, bu seçimde yüzde 13-14 oy alabilir. SHP’lileşebilirse, söylemi duruşuyla Türkiye partisi olabilirse de önümüzdeki seçimde ana muhalefet olur...”
Adil Gür’ün saptamaları çok net; halk AKP’ye tepkili ama bu durumdan CHP, MHP değil HDP yararlanıyor. Ya da AKP’den kopmalar olacak ancak, gideceği adres konusunda HDP daha avantajlı. Daha açık söyleyelim, fedakârlığa gerek kalmadan HDP yol almış bile...
Şimdi bunu bir de sandıktan çıkan sonuçlarla test ederek yineleyelim ki emanet oyların HDP’ye kimden aktığına sağlıklı karar verelim: