Eski İzmir’i merak edenler, başta Osmanzâde olmak üzere kentin meşhur yokuşlarını, bir zamanlar yatağında soyut resimler çizen Boyacı Deresi’nin sınırlarını, kadim mahallelerde doğmuş ya da yaşamış ünlülerin evlerini, Kamu Hastanesi’nin bodrum katında bulunan Roma galerilerini, Mısri Dergahı’nın tevhidhanesini, iç-dış mimarisiyle dikkatleri çeken yapıları görmek, Altınpark’ta, Roma yolunda yürümek istediklerini söylüyorlar. Merak ettikleri arasında, musluklarını hırsızlara kaptıran Kumrulu Mescit, Burhanzâde Abdurrahman Hilmi Bey Evi, eğlence ve sinema tarihine ışık olmuş yakında kültür merkezi olarak İzmirlileri kucaklayacak Yıldız Sineması ve Bıçakçı Han, günyüzüne çıkmayı bekleyen Kervan Köprüsü, kemeri yıkık Kocakapı, erken Cumhuriyet dönemi okulları, Mevlevihane, Acem Tekkesi, Polis Şehitliği, Servilitepe Su pompa İstasyonu gibi mekanlar var.

Çeşme, sebil, hazire, türbe, kemer, kazıldıkça zenginlik fışkıran arkeolojik alanlar, sadaka, binek taşları, antik dönem duvarları, ulu ağaçlar, perdesi halen yerinde duran yazlık sinemalar, oteller, kahvehaneler, farklı mimaride cumbalı evler, cami, mescit, kilise, sinagog, kortijo benzeri zenginliğe sahip tarihi semtler bunca yıl neden ihmal edildi… Geçen yıl Hatuniye’de yabancı misafirlerine Tevfikpaşa Konağı’nı Rahmetullah Efendi’nin evini, Dönertaş Sebili’ni anlatan turist rehberi arkadaşlarımızı, ikinci el eşya satıcılarının, “Tezgâhımızın önünü kapatıyorsunuz” diye kovduklarına tanık olmuştuk. Tanık olduğumuz başka çirkinlikler kültür hazinesinin önüne çekilmiş siyah perde gibi duruyor. Sokak ve caddeler işgal edilmiş durumda. Bitpazarı için aranan yer bulunamadığı için pazarcılar sonunda kent merkezine gelip yerleştiler. Fevzipaşa Bulvarı, Çankaya sokakları, Anafartalar Caddesi, Kapılar daimi bitpazarı oldu… Ruhsatsız iş yerlerinin sayısı her gün artıyor. Konak İlçesi’nin tarihi semti Basmane ve çevresinden bahsediyorum.

Aklıma gelmişken bir kez daha soruyorum, Kıllıoğlu İbrahim Efendi Hamamı’nda restorasyon çalışması neden durdu?