Bu günlerde kimse Sayın Cumhur- başkanımız Tayyip Erdoğan’ın sağında, solunda, önünde, arkasında dolaşıp durmasın.
Hiç sevmediği, hiç kullanmadığı, kökeni Latinceden gelen “koalisyon” kelimesi diline dolanmış.
Koalisyonun ne kadar berbat olduğunu anlatmaya çalışıyor.
Ağzından çıkanı kulağı duymuyor desek yeridir.
Bunca yıl sonra iktidardayken uzaktan görse tahammül edemeyeceği koalisyonun ne kadar berbat bir şey olduğunu anlatmaya çalışıyor.
Üstelik zatıâlilerinin devri iktidarlarında, koalisyonu yaşamadıkları halde.
Koalisyon hoş bir şey değil!
Düşünün kaç parti anlaşmış, iktidar koltuğunu paylaşmış, bunun keyfi ne olur?
Her gün bir olay, her gün bir geçimsizlik!
Tıpış tıpış yürüyen koalisyonlar da vardır.
Bizde de olur ama birkaç ay sonrası hep geçimsizlik.
Aklımıza geliyor, hele o koalisyon görüşmecileri, laf götürüp, laf getirenler!
Her akşam televizyonlarının başında haber servisi yapanlar.
Zannedersiniz ki haber servisi yapıyorlar.
Koalisyona ortak her partinin bir tercihi var, çoğu da erbabı kalem!
***
Akşamları bir arabada doluşup şehri dolaşıyorlar.
Maksat hükümet olmak!
Kimi dalga geçer, “Bunlar kursa kursa turşu kurarlar” der, kimine göre de çadır kurmaktadırlar.
***
Elbette, her şeyin olduğu gibi, koalisyonun da mizahı vardır.
Hem de acı, kara mizahı!
O kadar çok koalisyon gördük ki, öyle laflar aklımızda kalmış ki, CHP bir koalisyon kuracak ama bazı milletvekilleri kaypak sabun gibiler.
Adamları tutmak mümkün değil.
Rahmetli Bülent Ecevit dayanamıyor, feryat ediyor:
“Bana kumar borcu olmayan bir milletvekili bulun!
Feryat da haksız değil!
“Bana kumar borcu olmayan birini bulun” derken kimi aradığı besbelli.
Koalisyonun hep mi böyle kötü tarafı var?
Olur mu, ne renkli hikâyeler, renkli masallar dinlemişizdir.
Bazı muhalefet partileri şimdiden koalisyonu kabul etmiş gibi.
Peki, Tayyip Erdoğan niçin direniyor, niçin başkan olmak istediğini anlamadınız mı?