Birinin galibiyeti yoktu, ötekinin de mağlubiyeti. Biri ilk kez kazandı, öteki de ilk kez kaybetti. Birbirlerine ders vererek oynadılar. Beşiktaş, kazanmayı öğretti Erciyesspor’a... Erciyesspor da kaybetmeyi!  Oyuna da saygı gösterelim, sonuca da.Peki  nasıl oldu, derseniz...Öncelikle yorgunluk, şanssızlık, rehavet, şımarıklık, dağınıklık derim!O güzelim Partizan maçından sonra sanki tatile çıkmış gibiydiler. Beşiktaş takımını büyüten, parlatan bütün değerleri unutmuşlardı adeta...Savruk ve dağınıktılar. Ersan Gülüm, Veli Kavlak, Demba Ba ve ille de Oğuzhan bu dağınıklığın en belirgin örnekleriydi.  Oğuzhan’ın top kayıplarını anlayışla karşılıyorduk ama, rakibine öyle bir faul yaptı ki İlker Meral’in geç öten düdüğüyle Erciyes’in serbest vuruşundan John Boye’un kafa golü geldi. (O kafa golünde Beşiktaş savunmasının hali de ayrıca videoda ders diye anlatılabilir.)Olcay’ın talihsizliği, kafasında patlayan top, baş dönmesi, 37. dakikada oynayamayacak durumda maçı terketmesi, günün en büyük dramıydı (geçmiş olsun)!Gelelim Gökhan Töre’ye...  Sarı kartı varken daha dikkatli, özenli oynaması gerekir, değil mi? Hayır... Kendini ayrıcalıklı gören bir ağır abi halleri...  Oyunun durduğu sırada kenarda, hem de dördüncü hakemin gözü önünde konuşuyor. Ne söylediği belli değil. Herhalde hayırlı bir şeyler değil. Doğrudan kırmızı çıkıyor. Sorumsuzluğa buyrun!. Şımarıklığa bakın...  Ben de kendime kızıyorum. Olcay, Oğuzhan ve Gökhan’ı Metin, Ali, Feyyaz’dan sonra yeni “Muhteşem Üçlü” diye göstermiştim... Yanıldım, arkadaşlar madara ettiler beni...  Bu arada unutmadan... Kerim’in, Cenk’in, Atiba’nın emeklerine de yazık oldu!Erciyesspor, öne geçti, geriye düştü, muhteşem bir dönüşle maçı kazandı. Bu galibiyeti hak ettiler. Daha iyi mücadele ettiler, daha organize oynadılar. İlhan, Cenk Ahmet, İbriciç, Edinho... Hepsine bravo!