Karabük’te işler tam da Samet Hoca’nın istediği gibi başladı ve bitti. Aybaba, 3-3’lük Galatasaray beraberliğinden sonra takımının kazandığı güvenoyu üzerine kadroda küçük değişiklikler yapma gereği duymuştu.Cenk’i kulübeye çekip sakatlıktan dönen Mc Gregor’u kaleye geçirmesi, bizce yadırganan bir karardı. Kimbilir, belki de Hoca, Cenk’e mental dinlenme süresi tanımıştı. Ama ikinci değişikliği Escude’nin yerine Toraman’ı stoperde oynatması, doğru tercihti. Toraman, onca tecrübesine ve farklı yerlerde oynama yeteneğine rağmen, defansın göbeğinde rahat ediyor, güven veriyordu.Karabükspor, Skibbe’nin elinde  şimdilik diyelim  dirençsiz, yumuşak ve romantik bir takıma dönmüştü. Mehmet Yıldız ve Shelton gibi iki golcünün yanı sıra Cernat gibi sadece hücumu düşünen bir üçüncü adamla oyuna başlamak belki pozitif bir anlayıştı. Ne var ki Beşiktaş’a karşı “tedbirsizlik” anlamına geliyordu bu anlayış.Beşiktaş, ilk yarıda Karabükspor’un topla oynamasına izin verdi, savunmasında rahat ve güvenli hamlelerle Mc Gregor’u tedirgin etmeden sabırla bekledi. Kazandığı topları çok çabuk hücuma soktu ve karşılığını da hiç sıkıntı çekmeden almasını bildi.İlk yarıda attıkları üç gol, kaleye çektikleri üç isabetli şutun sonucuydu. Ama üçü de akıllı hücum planlaması sonucunda ustalıkla, çabuklukla atılan gollerdi. Yuvaya dönen Batuhan’ın maç tecrübesi noksan, bir  iki kilo da fazlası var. O nedenle hücum oyununda zaman zaman ağır kaldığı, yanlış pas ve şut tercihleri yaptığını gördük. Ancak üçüncü golde Fernandes’e yaptığı asist, hatalarını unutturdu. Beşiktaş’ta kaleci Mc Gregor’dan başlayarak tüm takımın uyumlu ve istekli oynaması, sahanın her yerinde yardımlaşarak, maestro Fernandes’i rahatlatarak mücadele etmesi çok olumlu. Yönetim sorunların çözümü için uğraşırken, takımın onca sorunun içinden çıkabilecek pozitif enerjiyi sergilemesi çok güzel.Burada Fernandes için özel paragraf açalım: Portekizli, Beşiktaş’taki öteki vatandaşlarına benzemiyor. Sorunlardan sorun üretip bireysel tartışmalar ve krizler çıkaracak bir adam değil o! Her şeye rağmen profesyonel bir tavır ve ustalıkla maça çıktığında her şeyi unutup yapabildiği en iyi işi, en iyi biçimde gerçekleştiriyor. Topu ayağına, liderliği kafasına ve duruşuna yakıştırıyor.Sözün kısası, asistleri ve golleriyle sanki yeni bir Alex portresi çizer gibi...Elbette çok fark var aralarında... O farkların en önemlisi de “twitter”dan uzak durması...Ayağına sağlık Manuel!