Mahallede kulaktan kulağa dolaşan fısıltılar: Cambaz Rasim dün gece bu dünyadan göç etti. Nasıldı, nedendi, hay Allah, tam da ayaklanmıştı, niye böyle oldu... Ve hemen asıl ‘dünyevi’ meseleye dönüş: Peki şimdi ne olacak? Cambaz Rasim’in vasiyetiydi, çocuklarını, torunlarını büyüttüğü bahçesine gömülmek. Oğluna yemin ettirmişti, görenler vardı. Bütün mahalleliye de Kuran’a el bastırarak söz verdirmişti, kimse satmayacaktı bahçesini aç gözlü müteahhitlere. Bu meyve ağaçlarının gölgesi daha kaç kuşağı büyütecekti. Ama işte kendisi artık kalkmayacak gibi göründüğü uykusundayken oğluyla kızı el çabukluğuyla satıvermişlerdi bahçeyi. Beklenmedik şekilde uyanan babalarına çaresizlik içinde bahçeyi satmanın belki de o kadar kötü bir fikir olmayabileceğini gevelerken, hık diye gidivermişti Rasim. Yoksa üzüntüsünden mi ölmüştü?  İkinci Kat’ın, ünü kulaktan kulağa yayılarak büyüyen Oyunu ‘Cambazın Cenazesi’ni izleme girişimlerim defalarca bir takım engellere takılmıştı. Nihayet bu hafta mümkün oldu yakalamak. Firuze Engin’in İkinci Kat izleyicilerince belirlenen ‘dönüşüm’ teması, etrafında yazdığı oyunu Berfin Zenderlioğlu meddah ve gölge oyunu geleneklerine yaslanarak sahnelemiş. Cambaz Rasim gibi esasen çok sevilen bir adamın arkasından bile herkesin nasıl kendi derdine düştüğünü, bütün o cenaze ritüellerini ve ölü evi muhabbetlerini çok     eğlenceli bir şekilde aktaran bir oyun,     ‘Cambazın Cenazesi’. Tabii kimisi için fırsat, kimisi için lanet olan ‘kentsel dönüşüm’     meselesini de.