Nergis Öztürk ve Algı Eke, sözde bir çocuğun iyiliği uğruna amansız bir düelloya soyunan anne ve rehber öğretmen olarak “10 Saniye” adlı oyuna buluşuyorlarBaşlıktaki soru, bu sezon yazdığı ikinci oyunu “10 Saniye” (İlki “Hipokrat”tı) yılın son günlerinde seyirciyle buluşan Erdi Işık’ın metni anlatırken sorduğu sorulardan... “Gerçekten her anne ve öğretmen kutsal mı? Patolojik bir anne olamaz mı? Ya da sapkın bir öğretmen? Ya da her ikisi de sevgi dolu ve bir o kadar yalnız” diyor.Cevabın fena halde “Olabilir” olduğunu gerçek hayattan gayet iyi biliyoruz. Söz konusu oyunun iki karakteri anne Zeynep ve rehber öğretmen Elif’i ise çığırından çıkmış bir “düello”nun ortasındayken tanıyoruz. Ülkenin en yüksek puan isteyen, prestijli okullarından William College’da, rehber öğretmenin odasındayız. Bir tarafta bilmediğimiz bir suç yüzünden okuldan atılmış 16 yaşındaki Özgür’ün annesi, karşı tarafta Özgür’ün belki de hayatta iletişim kurduğu, kendisine yakın hissettiği tek insan olan öğretmeni Elif.
Çocuk için iyi olanAnnenin tek derdi ne yapıp edip çocuğunu okula geri aldırmak. Bunun için şirinlik, taviz, rüşvet, tehdit ve şiddet dahil her yol mubah. Ucunda çocuğunun mutsuzluğu da olabilir, o çocuk için okula dönmek hayırlı olmayabilir de, önemli değil. Önemli olan kıymetli aile itibarları. William College’dan mezun olamamak ne demek?Buradan baktığımızda, rehber öğretmen Elif’in çocuk için neyin iyi olduğunu daha çok önemsediğini söyleyebiliriz. Sık sık anneyi bir de o açıdan düşünmeye sevk etmeye çalışıyor. Ama elinde çocuğunun günlüğüyle kapısına dayanan annenin göze alabildikleri karşısında onun da savunmaya geçeceği bir an geliyor. İki taraf da kılıçlarını çekince, karşılıklı suçlamalar, yaftalamalar, karalamalarla gerilim ve şiddet tırmanıyor.Tırmanıyor dedim ama Tiyatro Yan Etki tarafından sahnelenen “10 Saniye”nin yazarı Erdi Işık, bu yüzleşmenin aşamalarının zamanıyla oynamayı tercih etmiş. Yani zaman doğrusal akmıyor, bir sonundan bir başından yer değiştirmiş sahneler izliyoruz. Dolayısıyla, gayet tırmanmış bir noktadan alıyoruz şiddet dozunu, ara sıra düşüp sonra gene yükseliyor. Bu akış, başlarken ilginç olmakla birlikte giderek metnin sürprizlerinin etkisini azalttığını söyleyebilirim. Çünkü öğrendiğiniz gerçeklerden önce olayın varacağı uç noktalara şahit olmuş bulunuyorsunuz, artık hiçbir şey size o kadar şaşırtmıyor. Bir de aralara giren rüya-kâbus - hayal sahneleri anlaşılması hayli zor bir noktada duruyor. Ben seyirci olarak kısa sürede oralarda ne olup bittiğini anlamaya çalışmaktan vazgeçip tamamen anne ile öğretmenin hesaplaşmasına konsantre olma yolunu seçtim.Sağlam oyunculuklarBuna karşılık, yeni bir metin her zaman heyecan verici, Erdi Işık da iki yıl içinde dört oyunu sahneye taşınan verimli bir yazar. Bunun için kendisini kutlamak lazım.Tiyatro Yan Etki’nin Genel Sanat Yönetmeni de olan yönetmen Serkan Üstüner, iki kadının yüksek tempolu, şiddet dozu da yüksek düellosunu gerilimi hiç eksilmeyen bir atmosfere başarıyla oturtmuş. Cihan Aşar’ın sahne tasarımı sade ve işlevli. Alev Topal’ın ışık tasarımı gerçek ile kâbus arasında gidip gelen oyunun sınırların belirlerken seyir keyfini de artırıyor.Gelelim oyunun asıl taşıyıcı kolonu olma işlevini üstlenen oyunculara. Böyle pinpon maçı gibi akan bir oyunun çok sağlam iki oyuncuya ihtiyacı varmış ve görüldüğü üzere aranan kan bulunmuş. Nergis Öztürk sahneye önüne geleni yakıp yıkacak bir alev topu şeklinde dalıyor ve oyun boyunca ruh hali sürekli inip çıksa da enerjisi hiç düşmüyor. Algı Eke ise bu alev topunun atında kalmayıp üstüne üstlük daha küçük hamlelerle zaman zaman üstünlüğü ele geçirmekte son derece maharetli. Birbirleriyle uyumları da yerli yerinde. Dolayısıyla, özellikle üst düzey oyunculuk performansları izlemek isteyenler “10 Saniye”den memnun kalacaktır.
10 Saniye / Yan Etkil Yazan: Erdi Işık l Yazan: Erdi Işık l Yöneten: Serkan Üstüner l Dekor tasarımı: Cihan Aşar l Kostüm tasarımı: Serhat Şengül l Işık tasarımı: Alev Topal l Hareket tasarımı: Gizem Erdem l Fotoğraf: Ayşegül Karacan l Oynayanlar: Nergis Öztürk, Algı Eke
