Bugünün gençleri çok iddialı.  Kendilerini bir an önce en tepe noktalarda görmek istiyorlar.
Peki o birikim ve donanıma sahipler mi? O umurlarında bile değil.
Hırslılar, enerjikler ve yüksek hayalleri var.
Bu tavırları, kimilerinin hoşuna gitmese de bazı patronların hoşuna gidiyor.
Gençlere bayılıyorlar. Stratejik görevlere eleman aranırken ille de genç olsun diyorlar.
Hayal kırıklığına uğrayanlar kadar bu durumdan çok mutlu olanlar da var. Çünkü gençler içerisinde enerjisini, yaşlıların birikimiyle takviye edip işin hakkını verenler giderek artıyor.
Eskiden orta yaş ve üstü yönetici olur, yardımcıları da genç olurdu.ise giderek artan bir şekilde tam tersi oluyor.
Tepede genelde genç yöneticiler, ki bunların bir bölümü, aile şirketlerinde, aileden olabiliyor, yardımcılar da tecrübeli isimlerden seçiliyor.
Görünen o ki bu süreç daha da yaygınlaşacak. Dünyadaki trend de zaten bu yönde.
Yöneticiler de en zenginler listesindeki şirketler de giderek gençleşiyor.
Peki bu nereye kadar gider?
Gençler başarılı olduğu sürece devam eder ve her kriz sonrasında yeniden tecrübeye olan eğilim artar.
Bu arada başarılı bir kariyer mi yoksa mutluluk mu sorusuna gençken ille de kariyer diyenlerin ileriki yıllarda fikir değiştirdikleri de çok oluyor. Kendilerine hatırlatırız...