Abartmıyorum. Gerçek. Yüzlercesiyle de o kadar kalıcı, o kadar güven veren, o kadar değerli anılarım var ki, akrabam, ailem gibiler desem abartmış olmam.Bütün bunlar, 8 sene içinde bana sporun kazandırdığı en büyük zenginliğim. Sağlığım da yanında cabası.Dünyanın her yerinde kan bağım olmayan akrabalarım var sanki. Bir keresinde Likya Yolu Ultra Maratonu’ndan bir arkadaşım Dubai’ye gelecekti, bizde kal dedim, Arda (kocam) şaşırdı... “Yonca nasıl bu kadar rahat güveniyorsun, ne kadar tanıyorsun ki?” demişti. “Ayol” dedim, “Ben seninle evlenmeden önce dağlarda, uçsuz bucaksız patikalarda, en zor koşullarda, in cin top atan yerde yan yana 7 gün geçirmedim. Kötü günde halimiz ne olur bilmem. Ama, bu insanla en zor koşullarda çadırımı, suyumu paylaştım. Tek yamuğuna rastlamadım. Tabii ki çok güveniyorum”... Haklısın demişti, çok gülmüştük. Kaç zamandır bunu düşünüyorum. Sporun bana kazandırdıklarını. Öğrendiğim yüzlerce bilgi. Edindiğim sayısız tecrübe, çevremdeki insan çeşitliliği.Doğa bilgisi.Yer, yön, coğrafya, hava durumuna dair çok ilginç bilgiler.Hayatta kalma becerisi.Hiç olmadık sorunlara, beklenmedik anda değişen koşullara adaptasyon ve hızlı çözüm üretme yetisi. Farklı ortamlara uyum.Kazanma, kaybetme erdemi.Kabullenme, irade, elinden gelenin en iyisini yapma veya sağlığın için icabında inatla beter olma değil de bırakmayı bilme gücü. Muhtelif fizik, kimya, biyoloji bilgilerinin uygulamalı halleri.Saymakla bitmez. Hayatın ta kendisi!Mesela bugün de, Dubai’de, Dubai Ironman 70.3 yarışında kardeşim ve kuzenimle, Kuzenbirlik takımı olarak yarışıyoruz.100 farklı bayrak temsil ediliyor bugün. Biz de Kuzenbirlik takımı olarak Türkiye’yi temsil ediyoruz.Ve çok hoşuma giden bir şey oldu açılış gecesinde. Ironman olayını sunan kişi Paul Kaye ile geçtiğimiz ekim ayında Gloria Ironman 70.3’de tanışmıştım. Dubai’yi de o sunuyordu. Sunumu bitince yanına gittim iki kelam etmeye. Daha beni görür görmez “Ooo Türkiye’deki Gloria Ironman’de son gelen yarışmacıyı bekleyen ve gönüllü gençlerle dans eden yarışmacı da buradaymış” dedi, şoke oldum. Hemen ayaklarıma baktı, “Sandaletlerin nerede, yine onlarla mı koşuyorsun?” diye...Acayip hoşuma gitti. Neye şaşırıyorsam. Koca dünyayla arkadaşız işte.Binlerce triatlet arasındayım. İletişime girdiğimiz her sporcuyla kendi ülkemizdeki yarışların tecrübelerini paylaşıyoruz. Özendiriyoruz. Bir çeşit elçilik yapıyoruz; spor elçiliği dediğin şeyin içinde ne istersen var, turizm dahil.Ben daha triatlet olma yolundayım. Zaten bu yola çıkış nedenim de hem biraz eğlenmek, hem koşumu geliştirmek, hem de farklı deneyimlerle aslında kendimi ters köşeye yatırıp korkularımı yenmek. Önümdeki çok büyük hayalim ve esas hedefim olan UTMB-OCC için güçlenmek.Açık denizde yüzme antrenmanı yapmanın, benim için nasıl bir öğrenme, kendimi aşma süreci olduğunu size anlatamam. Bir Ankaralı olarak benim için yüzmek dediğin sadece temmuz-ağustos ayında Ege’de yapılabilen bir eylemken, şu anda sıcak soğuk o mevsim bu mevsim değil, ömür boyu her daim yapılabilen nefis bir spor disiplini haline geldi mesela.Siz bunları okurken biz yarışıyoruz nitekim.Damla 1.9 km yüzecek, Fuat 90 km pedal çevirecek, ben de 21.1 km koşacağım.Ekimde Gloria Ironman 70.3’de artık bireysel olarak yarı ironman olma hedefimize yaklaşıyoruz. Belki bir gün tamını da yaparım. Hele bir kendime güvenim iyice gelsin de. Yaş 45 ama ömür uzun. Çalıştıkça, spor yaptıkça yaşa bakışım da değişti.Sonsuz bir ömrümüz var... Yapabilecek çok şeyimiz var.Çalıştıkça güçleniyoruz. Güçlendikçe ömrümüz uzuyor, yaşımız küçülüyor sanki. 5 sene çalışsam, 50 yaşımda illa yaparım...Püf noktası ne dersen; hayal kur, hedef belirle ve kendine verdiğin sözü ve hayali ertelemeden tut.Kesin olur.Yapamasan da, “yapamamış olabilirim, ama denedim” dersin. Daldan dala yazdım yine.Ama bu yazdıklarım spor için değil, herrrr şey için geçerli...Kendimize verdiğimiz sözleri tuttuğumuz bir hayat dilerim hepimize.Yonca“sözümsöz”