Sana daha önce de yazmıştım. Dediklerine harfiyen uydum ve o sorunları atlattım. Bunun için çok teşekkür ederim.
Ama hâlâ bazı problemlerle boğuşmaktayım. Bir sevgilim var. İkimiz de 20 yaşındayız.
Kendisiyle ayrılık kararı aldık. Kendisinin ayrılma sebebi, iyi bir insanla iyi bir gelecek istemesi. Aşk karın doyurmuyormuş, öyle diyor...
Oysa benim ailem gayet varlıklı. Bugün “okumuyorum” desem ve babamın işlerini devralsam yine çok rahat geçiniriz ama o istemiyor.
Ben çok başarılı bir öğrenci değilim. Onunla beraber üniversite okumak için başka şehre geldim. O başarılı bir öğrenci. Benim amacım okuduğum bölümü en kısa zamanda bitirmek ve ona göre hayatıma yön vermek.
O da bunu bilerek buraya gelmemi istedi. Daha sonraki konuşmalarımızda çok zor bir dönemden geçtiğini, bu yüzden de uzun bir süre ayrı kalmak istediğini söyledi.
Sebebine gelince, annesi hayatta ama kızını öldü olarak biliyor. Çünkü akıl hastanesinde.
Babası ise başka biriyle evli ve ondan da çocukları var.
Onu dedesi ve babaannesi büyütmüş. Bütün bunların üstüne babaannesinin çok ciddi bir rahatsızlığı çıktı.
Bugün son kez görüşüp uzun bir ara verdik. Zaten son haftalarda benim de yaşadığım problemler yüzünden onunla pek fazla konuşmuyordum.
3 yıla yakın ilişkimiz var ama hiçbir zaman anlayamadım onu. Çünkü ona nazaran benim çok şanslı bir hayatım var. Hiçbir problemim yok, tek derdim o.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Onu kaybetmek istemiyorum. Bir psikolog ile görüşmesi için çabaladım, kabul ettiremedim. Bunca sıkıntıyı nasıl atlatırız? ◊ Rumuz: Kaybetmek istemiyorum

YANIT

Sevgili oğlum, geçen defa bana hangi sorununu yazdığını hatırlayamadım.
Ancak bu defa sanırım biraz daha zor bir durumdasın.
Çünkü anladığım kadarıyla sevdiğin kızın gerçekten sorunlu bir hayatı olmuş.
Sen mutlu ve maddi sıkıntıları olmayan bir ailede, sorunsuz bir şekilde yetişmişsin.
Ancak bu genç kızın senin kadar şanslı olmadığı bir gerçek.
Annesinin ruh sağlığı açısından rahatsız olması, büyük ihtimalle anne sevgisi ve şefkatinden uzak büyümesine neden olmuş.
Babaannesi ve dedesinin yanında yine de sevgi dolu bir ortamda yaşadığını varsaysak bile anne ve babasının yerini tutamamışlardır.
Öyle bile olsa, şu an belki babaannesini kaybetme endişesi içinde.
Senin gibi sadece üniversite okumuş olmak için eğitimini sürdürmüyor. Senin işin hazır.
O ise okumaya çalışıyor.
Bütün bunların üzerine bir de seninle normal bir ilişkisi sürdürmesini bekliyorsun.
Bu şartlar altında normal bir ilişki nasıl sürdürsün?
Evet, belki bir psikoloğun yardımı yaşadıklarına katlanmayı kolaylaştırabilir ama sorunu kökünden çözebilir mi, bilemiyorum.
Bu yüzden bırak biraz kendisiyle kalsın, o sana gelmek istesin...
Sorunlarını kendi kafasında çözdükten sonra senin yanında olsun.
Bunun için her şeyden önce çok anlayışlı ve sabırlı olmak zorundasın.