Nisan 1 sabahı ise göreceksiniz ki, herkes yine tıpış tıpış eski yörüngesine...

Keza... 31 Mart’a kadar bütün partiler milliyetçi ve memleketçi... Hepsi birer Onurlu Türkiye Sevdalısı.

Nisan 1 sabahı ise göreceksiniz ki, hepsi yine marş marş, eski ahlâk çizgisine...

Ne de olsa içimizdeki İrlandalılar onlar.

Bir dinleseniz bayılırsınız:

- Annem de başörtülüydü. Ninem de namaz kılardı.

Yani köktendinci bir aile.

Üstelik vatansever:

- Dedem de şehit olmuştu.

Aksini kim iddia edebilir. Öyle söylüyorsa öyledir.

Lakin içlerinde “babam da demokrat bir insandı” diye övünen yok.

Halbuki babası, başörtülü öğrenciler için “gitsinler, Arabistan’da okusunlar” diyecek kadar demokrattı.

Bu bakımdan 1 Nisan sabahını sabırsızlıkla bekliyorum. Çünkü bunları oldukları gibi görmeye alışmışım. Darbeye ‘darbe’ demeleri hiç şart değil. Paşa gönülleri ne istiyorsa öyle desinler.

Fazla sıkıştırıp da durmayın. Hulusi Akar Paşa’ya neden kızdıklarını bilmezliğe gelmeyin.

Genelkurmay Başkanı dediğin, Cemal Gürsel gibi olur. Emekliye ayrılmasına rağmen İhtilal Konseyi’nin başına geçer. İş bittikten sonra da -silah zoruyla- mecliste Cumhurbaşkanı seçilir vesselam.

Bunları konuşmanın zamanı mı şimdi?