Hoca, Sosa’nın yerine de Necip’i seçti.

Lig başından beri büyükler içinde en az oyuncu kullanan hoca olan Güneş’in bu tercihi Beşiktaş’ın bütün hedefleri düşünüldüğünde doğruydu.

İdeal 11’deki bu değişiklik ister istemez siyah beyazlıların alışıldık oyun akışını sekteye uğrattı.

Cenk ve Kerim arzulu olsa da takım bankolarından tempo anlamında yeterli desteği alamadı.

Sporting’i üçleyerek gelen Skenderbeu da ister istemez, Beşiktaş’a tedbiri elden bırakmama duygusnu vermişti.

Biraz da takım bu yüzden kendine ket vurmuş gibiydi.

Nitekim Arnavutlar ilk 45’te çoğu zaman daha organize göründü.

Gol, öyle “Geliyorum” falan demeyen bir pozisyonda doğdu.

Köybaşı güzel kesti, Cenk nefis bir kafa çıkardı...

Bu gol, her iki oyuncu için de ilaç olmuştur.

QUARESMA’DAN TOSUN’A DERS

İkinci 45, Sivas maçının kopyasıydı.

Yine sayısız fırsat berhava edildi.

Rakibin öne çıkması da Beşiktaş’ın çerez misali şanslar bulmasını sağladı.

Oğuzhan, Kerim ve Töre mimarlığındaki ataklarda maç daha erken kopmalıydı.

55’te Latifi’nin vuruşunu Tolga çıkaramasaydı oyunun senaryosu bile değişebilirdi ki Skenderbeu’nun beraberlik arzusunu ciddileştiği anlarda 2. gol gelmesi ferahlatıcıydı.

Tosun’un gol atma iştahına sözüm yok faka bazen aşırı bencilliğe kaçıyor.

2. golünde Quaresma güzel bir ders verdi.

Töre’nin nefis pasında Portekizli de ağları düşünebilirdi ama o Tosun’a ikramda bulunarak, Sivas maçında ondan alamadığı pası da hatırlattı sanki...

Güneş, Tosic’e stoperde daha çok düşünmeli.

İleri çıkışları iyi ve sol bekteki kadar açık vermiyor.

Rakibe az ama ciddi iki pozisyon veren Beşiktaş, Sivas maçında tavan yapan son vuruş problemine umarım Lizbon’da bitirir.

Kriz yaşadığımız Moskova’dan ‘müjde’ gelmeyince namağlup Beşiktaş için Lizbon’da grup finali kaçınılmaz oldu.