Merhaba Güzin Abla, 24 yaşındayım... Yakın zamanda şehir dışında çalışmaktan yoruldum ve memleketime, ailemin yanına döndüm. Şimdi kardeşimin dükkanında çalışıyorum.  Erkek arkadaşımı da 3 yıldır tanıyorum çok merhametli ve anlayışlı biri. Benim için her şeyi yapıyor. Onunla, şehir dışında çalışırken aynı şehirdeydik, ilişkimiz harikaydı hâlâ da öyle.

2 yıl önce evlilik telifi etti. Annem, “Askerliğini yapsın” dedi. Sevgilim askerliğini yaptı ardından babama söyledik ve büyük bir tepkiyle, “Asla olmaz, benim evlenecek kızım yok. Evlenip mutlu olan mı var? ‘Evlilik’ diye bir şey yok... Ne kızım ne de oğlum, evlenebilir” dedi.

Aslında erkek arkadaşımı değil, kimseyle evlenmemi istemiyor. Herkes araya girdi. Ama herkese aynı cevabı verip tanışmayı dahi kabul etmedi. Herkes “Böyle yaparsan kızının kaçmasına sebep olursun” dedi ama ya umurunda değil ya da böyle bir şey yapmayacağıma inanıyor.

Tam iki kez tüm cesaretimi toplayıp babamla konuştum. Bağırıp çağırıp yanımdan gitti. O günden beri konuşmuyoruz. Parçalanmış durumdayım. Bir de üstüne Covid-19 oldum ve hastaneye kaldırıldım. Bana bir “Nasılsın?” bile demedi ama halamı arayıp üzüldüğünü söylemiş.

Öyle kinlendim ki... Mesleğimi ailem seçti. İş buldum, çalıştım ve babam, “Dön, uzakta olmuyor” deyince döndüm. Oyun hamuru misali, ne isterlerse o şekle girdim.

Babamla aynı masada oturup bir kelime bile etmiyoruz. Sevgilimin ailesi, 2 yıldır beklemekten bıktı. Yuvamızı kurmak ve düğünümüzü yapmak istiyorlar.

En çok anneme üzülüyorum. Annemin evde hiçbir hükmü yok. Babam annem ne derse tersini yapmayı huy edinmiş.

Sanırım artık sevdiğim erkeğe kaçmaktan başka çarem yok. Bana akıl ver. Onu çok seviyorum, çok güveniyorum, onlar gerçekten çok iyi insanlar.

Rumuz: Çok güveniyorum

YANIT

Sevgili kızım, seni çaresiz bıraktıklarının farkındayım. Babanın “Ne kızım, ne de oğlum evlenebilir” diye sizin yaşamınıza engel olması, saçma sapan bir neden ileri sürüp “Evlenip mutlu olan mı var? Evlilik diye bir şey yok...” diyerek sizi evlendirmek istememesi gerçekten akla mantığa sığacak gibi değil.
Aslında ben, ailelerin rıza göstermedikleri evlilikler konusunda “kaçmak” fikrini asla onaylamam.
En doğrusunun elbette annenin ve babanın ellerini öpüp hayır dualarını alarak baba evinden ayrılmak olduğunu düşünürüm.
Ama senin durumunda sanırım bu mümkün olmayacak.
Babanın katı ve geri adım atmaz bu durumu, annenin zayıf yapısı, her şeyi babanın kararlarına bırakmış olması, seni hemen hemen çaresiz bırakıyor. Sevdiğin ve güvendiğin bu genç, seninle evlenmeye hazır. Ailesi sana kucak açmış, seni gelin olarak kabul etmişler.
Üstelik evlenirken, senin ailenden hiçbir şey beklemiyor, her şeyi karşılamayı düşünüyorlar...
Sonuçta evlenirken ailene yük olmayacaksın. Ama babanın düşüncesini yıkmanız hiç de kolay değil. Tamam, günümüzde evlilikler her zaman yürümüyor, boşanmalar çoğaldı.
Ama mutlaka herkes mutsuz olacak, diye bir şey yok. Her genç insanın yuva kurmaya hakkı vardır ve bunu engellemek haksızlıktır. bir de üstelik bak ölümden dönmüşsün, senin mutlu olmaya elbette hakkın var.