Merhaba Güzin Abla... Köşenizde yayınlanan “Çirkinim ve Dert Ediyorum” rumuzlu okurunuzun yazısından çok rahatsız olduğumu söylemek istiyorum.

Çünkü kendisine çok büyük haksızlık yapıyor, kendisini olduğu gibi kabullenmek yerine başkalarının gözüyle bakıp yargılıyor.
Kendine “çirkin” diyerek de günaha giriyor ve çok daha zor durumda olanları hiç düşünmüyor.
Ya bedensel engelliler ne yapsın? Çoğunun en büyük özlemi yürümek ve onlar için en güzel insanlar “yürüyen insanlar”...
Görme engelli için en güzel insan, gören insan. İnsan, eğer sağlığı yerindeyse başka hiçbir şeyi dert etmemeli, üzülmemeli.
Okurunuz, bence estetik cerrahların semtine uğramasın, onun yerine spor merkezlerine gitsin. Bu şekilde kendine güveni artacaktır.
En önemlisi “güzel” mankenlerin haberlerini değil, başarı öykülerini okusun. Böylece güzel olanın mankenler değil, kişisel başarıları ile kendilerini gösterebilenler olduğunu anlayacaktır.
“Kendini yeniden yarat” diyen o kişiye de “kendine başka birini ara” diyebilirse, helal olsun kendisine. Güzellik zaten geçici, kendinizle barışık olun yeter. 

Rumuz: Yorumcu

Canım kızım, bu güzel düşüncelerinden dolayı seni kutlarım. Bu yazdıkların aslında burnundaki bir sivilce yüzünden ya da azıcık saçı dökülüyor diye hayatını karartan yüzlerce gence ciddi bir uyarı.
İnsan mutlaka kendini bir an için de olsa engelli birinin yerine koymalı. O zaman Allah’ın ona vermiş olduğu nimetleri bu şekilde inkar edemez.
Engelli olduğu halde hayata umutla bakan, şikayet etmeyen, kendine resim, spor gibi uğraşlar bularak durumuna meydan okuyan insanlara hayranım.
Kendini güzel bulmayan genç hanımlara ise gülümsemeyi tavsiye ediyorum.
Ayna karşısına geçip şöyle içtenlikle bir gülümseyin, ne kadar güzel olduğunuzu göreceksiniz.