Sevgili Güzin Abla, ben 20 yaşında bir delikanlıyım. İki de kız kardeşim var. Babam 9 yıl önce kanserden vefat etti. 2 yıl önce annemin telefonunu karıştırırken yazışmalarını gördüm ve bir sevgilisi olduğunu öğrendim.
Evi terk etmeyi düşündüm ama kardeşlerimi düşünüp vazgeçtim. Ben gidersem, annem de onları terk ederse perişan olurlardı. Gidemedim, yapamadım abla...
Ne olur bana bir yol göster, ölmek istiyorum. Bunu bile bile annemin her gün yüzüne bakarak yaşamak istemiyorum. Çok kötüyüm, üstelik kardeşlerimin hiçbir şeyden haberi yok.
Bir ara annemle o adam ayrılmışlardı. Ama şimdi yeniden başladılar. Adamın karşısına çıkmayı çok düşündüm ama korkuyorum elimden bir kaza çıkar diye... Hayatımı yakmak istemiyorum...
Bana bir çıkar yol göster, abla...
◊ Rumuz: Annemin sevgilisi

YANIT

Sevgili oğlum, 20 yaşındasın, çok küçük yaşta babanı kaybetmişsin, iki kız kardeşinin ve hatta belki de annenin sorumluluğunu üstlendiğini düşünüyorsun. Genellikle aile geleneğimizde, baba vefat ederse, büyük oğlunu aile reisi olarak kabul eder. Ama inan bu senin yaşında, gencecik omuzlarının taşıyamayacağı kadar büyük bir yük... Bu yüzden annenin hayatına girebilecek hiç kimseye tahammülün yok.
Oysa oğlum, mantıklı düşünebilsen, anneni suçlamadan önce, onun da genç bir kadın olduğunu, sevmeye ve sevilmeye ihtiyacı olduğunu kabul edebilirdin.
Annenin genç olduğunu, babanın vefatının büyük bir talihsizlik olduğunu ve annenin yanında bir erkeğin varlığına, ona güvenmeye, ona sığınmaya, arkadaşlığına ihtiyacı olabileceğin bir düşün istersen.
Kadıncağız, 7 yıl beklemiş. Hayatına hiç kimseyi sokmamış. Babanın hatırasına saygı duymuş, sizleri tek başına büyütmek için mücadele vermiş yıllarca. Ama bir gün gelmiş, kendini yalnız hissetmiş, sorunlarını tek başına omuzlamaktan bıkmış, kısacası birine ihtiyacı olduğunu hissetmiş. Ve 2 yıl önce, karşısına çıkan uygun gördüğü bir adama da yüreğini açmış. Bunun nesi kötü?
Adamı dövmek, hatta daha kötü şeyler yapabileceğini düşünmek de ne oluyor? Annen 2 yıldır o adamla beraberse, sizi ihmal etmiş mi? Adamın peşine takılıp çekip gitmiş mi? Hatta evlenmeyi de düşündüğünü sanmıyorum, ama bu da olabilir. Annenin evlenmek neden en doğal hakkı olmasın?
Yarın öbür gün, sen de, kız kardeşlerin de birilerini bulup çekip gittiğiniz zaman, annenin yalnızlığını düşünecek misin?
Onu tek başına bırakıp gitmekten vaz mı geçeceksin? Yok, oğlum, gerçekçi ol.
Annenin de yaşamaya mutlu olmaya, sevmeye ve sevilmeye hakkı var. Lütfen bu kadar bencil olma.
Ve bırak annen sana açılsın, bildiğini belli etme. Hem sana hiç yakıştıramadım, annenin telefonunu karıştırmak da ne oluyor?