Sen tut yıllarca eşini, kendisini hiç istemediğini bildiği kayınvalidesiyle baş başa bırak, onu arada bir görmeye git, araya soğukluk girsin, boşanma raddesine gelin.

Sonra da eşin bu mutsuz ortamda sevgiyi bir başkasında aramaya kalkışsın...
Bu aile dramında kim haklı kim haksız, doğrusu ben karar veremedim. Elbette ki kadının yaptığı doğru değil ama o boşanmak istediğini söylemiş. Zoraki olarak yürütülen bir evlilik bu.
Öte yandan adamın düşüncesine katılıyorum. Her şeyi silip sıfırdan başlamalılar. Ama adam olayı tekrar tekrar gündeme getirmemeyi başarabilirse. Ya siz ne düşünüyorsunuz sevgili okurlarım?

Ablacığım, ben uzun yıllardır yurtdışında yaşıyorum. Eşimle 30 yıl önce evlendim. Ailem onunla evlenmemi hiç istemedi. Yine de biz birbirimizi sevdiğimiz için evlendik.
Eşim ilk zamanlar Türkiye’de kaldı. Önceleri her şey normaldi. Sonra annemle ilişkisi iyi gitmemeye başladı.
Uzakta olduğum için dokuz yıl boyunca sık sık gittim yanlarına.
Dokuz yıl sonra eşim hamile kaldı. Ama annem sürekli olarak yaptığımın doğru olmadığını, Türkiye’ye dönmemi ve eşimden boşanmamı istedi benden. Bense hep “hayır” dedim.
Kızım doğduktan sonra karımı yanıma aldırttım, annem de duruldu. Ama olan olmuştu.
Kadınların hafızaları hiç silinmez bilirsiniz. Annemin yaptıkları yüzünden eşim benden soğudu ve ayrılmak istedi.
Kızımızın eğitimi nedeniyle ayrılık konusunu dondurduk. Zaman zaman çok da iyi günlerimiz oldu.
Ya da ben öyle sanıyordum. Çünkü eşime olan aşkım hiç tükenmemişti. Hâlâ da uğruna ölecek kadar aşığım ona, çok hatalar yapmasına rağmen...
Eşimin internet alışkanlığı vardı, ben de kafasını dağıtıyor diye engellemedim. Benim de tanıdığım birisiyle internette görüşmeye başlamış.
Bu arada ben imkânlarım elverdikçe eşimi Türkiye’ye, akrabalarına gönderiyordum. Bu sırada onunla buluşup beraber olmuş. Hatta ikisi de boşanıp evlenme planları yapmışlar.
Ama eşim şüphelenip araştırma yapmış, sevgilisinin çapkın biri olduğunu öğrenmiş.
Bundan emin olduktan sonra bana gelip “Ben böyle bir şey nasıl yaptım sana? İster öldür beni, ister boşa, razıyım” dedi ve böylece her şeyi öğrenmiş oldum.
Şu an ne yapacağımı bilemiyorum.

BANA YAŞATTIKLARINA ÇOK PİŞMAN

Eşimle her şeyi konuştuk; o benden gelecek her karara razı. Bana yaşattıklarına çok pişman.
Karşı tarafa da bana her şeyi anlatacağını, onunla bir daha görüşmek istemediğini söylemiş.
Şimdi bir daha asla böyle bir şey olmayacağına dair yeminler ediyor. Ben de bu yaştan sonra kalan ömrümü yalnız yaşamak istemiyorum.
Ayrıca ona aşığım. Bu yüzden “Hayatımızda yeni bir sayfa açalım ve silelim geçmişi” dedim.
O da razı ama zamana ihtiyacımız olduğunu, çünkü benden yana tereddüt ettiğini söylüyor.
Zaman içerisinde olayları yeniden su üstüne çıkarmamdan korkuyor.
Sizce ne yapmalıyım? Zor da olsa, elinden tutup her şeyi unutayım mı? Bilemiyorum...
Her ne kadar kendime güvensem de etrafımı da düşünmeliyim.
Hele ki ailem bir öğrense, ben bir daha düzelemem.
Ona tekrar güvenebilir miyim?
Emin olun sizin görüşleriniz benim yoluma ışık tutacak.
Rumuz: Son Çarem