Güzin Abla, şu sıralar bir yakınımın evliliği bitme noktasında, o yüzden de çok canım sıkkın.
20 yıldır evliler.
İkisi de çalışıyor ve 3 de çocukları var.
Fakat güzel para kazanan bir adam, yakınımın ilgisini çekmiş. Tanışmış, konuşmaya başlamışlar. Konuştukça adam daha da ilgilenmiş. Yakınım ilk başlarda “Evliyim, olmaz” dediyse de adam ısrar etmiş. Bitmeyen ısrarları sonucu direnci kırılmış, konuşmaya devam etmişler.
Yakınım 3 çocuk sonrası geçim derdine düşen eşi sebebiyle hasret kaldığı ilgiyi sanırım o adamda bulmuş. 20 yıldır hakkında tek kelime olumsuz laf etmediği eşini ilk defa eksik bulmaya başlamış, bu eksikler yüzünden de boşanmayı düşünüyor artık. Sizce ne yapılmalı? Yuva yıkanın yuvası olmaz derler, doğru mu?
◊ RUMUZ: BUNCA YIL SONRA

YANIT

Büyüklerimiz zamanında çok doğru saptamalarda bulunmuş. Ben de buna inanırım. Ama günümüzde o kadar çok boşanma yaşanıyor ve o kadar çok yuva üçüncü kişiler nedeniyle dağılıyor ki, artık ne doğru, ne yanlış ben de bilemiyorum. Bu yüzden kesin bir şey söylemek istemiyorum.
Yakınınızın durumu belli ki sizi çok üzüyor, endişelendiriyor.
Ama sonuçta herkes kendi hayatını yaşıyor.
20 yıllık bir yuvanın yıkılması hiç kolay değil, olmamalı da... Ama bilemezsiniz, belki uzaktan her şey yolunda gibi görünüyor ama o hanımı bıktıran, bunca yıllık eşinden ayrılma noktasına getiren bir şeyler ovardır.
Bu hanımın yaşı 40’ın üstünde olmalı... Kadınlar bu yaşlarda ansızın geriye dönüp “Ben ne yaşadım ki?
Mutlu oldum mu? Mutlu muyum?“ şeklinde bir iç hesaplaşmaya girebilir. Sanırım bu hanım da artık o evlilikten kurtulmak, biraz da kendi için yaşamak istiyor.
Onu kınamalı mıyız? Sanırım buna hakkımız yok çünkü ne yaşadığını bilemeyiz. Bu tür olaylarda beni en çok üzen ve düşündüren arada kalan çocuklardır...
Bu arada o adamın da evli olup olmadığından söz etmemişsiniz. Eğer öyleyse durum daha da vahim bence...