Hırstan, ihtirastan, öfkeden gözü dönmüş insanlığın körleşmesi...
Dünyanın sessiz sedasız ölümü...
Acaba Svalbard'a giden heyet tufanın provasını mı görmüştü?
O yüzden mi BM Genel Sekreteri Ban Ki-Moon gözünün önünde eriyen dev buzulları görünce "Şoke oldum" demişti?
9 Temmuz günü dünya gazeteleri Ban Ki-Moon'un bu sözüyle dalgalandı.
Bizde henüz bir haber çıkmadı.
Çünkü biz koalisyonu bir bilek güreşine çevirip, ötekini boğma meselesi haline getirmekle meşgulüz.
Ve insanlık Suriye'den Nijerya'ya, Gazze'den Kolombiya'ya, oradan Ukrayna'ya kadar birbirini boğmakla meşgul.
Dev şirketler, küçüklerin peşinde.
Büyük devletler, emperyal ihtiraslarıyla, üzerine çökecek yeraltı zenginliklerinin peşinde.
Afrika, insanlığın utanç atlası olarak kanamaya devam ediyor.
İnsanlar çoluk çocuk mülteci ölümlerinde boğulurken, BM "Ya arkadaş, orada ne oluyor?" diyeceğine...
Bulgaristan sınırından itibaren Avrupa sınırlarına duvar örüyor.
Aman kaçaklar buralara gelmesin.
Niye kaçıyorlar diye soran yok.
Onun yerine duvar örüyorlar.
Böylece Berlin Duvarı insanlığın alnında yeniden bir leke olarak beliriyor.
İşte tam bu ortamda soruyorum:
- İnsanlık, tufanı neden önceden göremedi?
Ban Ki-Moon Norveç üzerinden Savalbard'a geçtiğinde o buzdağları karşısında şoke oldu ya...
Düşünün, bir grup çevreciyle BM heyeti o buzdağlarının karşısında...
Onlardan biraz uzakta, dev buzdağı çatır çatır çatlıyor, parçalar kopuyor, eriye eriye akıyor..
Dünya gözlerimizin önünde bitiyor yani...
Şimdi size çok uzak gelebilir...
Ama eğer bu dünyanın bir parçasıysak, insanlığa dahilsek...
Bu olaya kayıtsız kalamayız.
Şimdi gözler aralıkta yapılacak Paris zirvesinde.
Acaba Türkiye bu zirveye nasıl hazırlanıyor?
1992'de Rio'da yapılan zirveye Demirel'le birlikte katılmıştım.
O günden bu yana ne değişti?
Soracak mıyız?
Nuh Tufanı'nı önceden görebilecek miyiz?
Yoksa giderek eriyen dünyayı umursamadan kendi küçük mahallemizde boğulmayı mı seçiyoruz?
Dünyaya dahil olmak demek, yalnızca BM'yi göreve davet etmek değil, aynı zamanda dünyanın sorunlarına ortak olmak demektir.

Koalisyon kültürü

İSTER erken seçim olsun...
İster koalisyon...
Benim için en önemlisi bir arada yaşamak için gerekli olan kültürdür.
Koalisyon bir siyasi müzakere olduğu kadar, ötekine saygı kültürüdür.
O nedenle koalisyonlar zor bile olsa, ötekini farklı olana kabul ettiren bir demokrasi zenginliğidir.
Koalisyona yalnızca hükümet kurmak olarak bakmayın.
Bakanlık pazarlığı olarak bakmayın.
Koalisyon, toplumsal kampları ortadan kaldıran bir barış mekanizmasıdır...
O yüzden koalisyon için önce saygı duyulmalıdır...