Fenerbahçe taraftarı geçen yıldan kalan bir hesabı görmek üzere salonun doldurmuştu…
CSKA takımı son haftalarda kötü gidişine “dur” demek için son derece dirençli çıkmıştı sahaya…
İki tane taş gibi takımın kafa kafaya tokuşması gibi bir maç oldu…
Savunma sertliği, bir Final Four provası idi…
***
Üçüncü çeyreklerin bir sırrı var…
Obra Reis, oradan takımı bir tuhaf çıkartıyor…
Kafa kafaya giden maç, soyunma odasından gelen taktik ve motivasyon ile Fenerbahçe’yi bir adım öne taşıyor...
Bu akşam da böyle oldu… Üçüncü çeyreğin sonucu 24-11 bitti…
***
Güzel takım, her geçen gün biraz daha güzelleşiyor…
CSKA gibi bir takımı 71 sayıda tuttular…
Şimdiye kadar gördüğüm, “egosu en az” olan takım…
Hiçbir oyuncusunun kendi istatistiğini yükseltmek gibi bir derdi yok…
Dar dediğimiz rotasyon giderek genişledi…
Nunnally takımın as oyuncularından biri oldu…
Sakatlıktan dönen Bogdanovic, birçok problemi birden çözdü…
Atıyor, tutuyor, ribaunt alıyor ve en önemlisi;
Tam saha baskı geldiğinde takımı rahatlatıyor…
Datome’nin şut yüzdesi geçen yılı yakaladı…
Bennett belli oldu, Reis’in tezgahına girmiş, terleyecek, zayıflayacak ve takıma katkı verecek…
Andic tamamen zekâsı ile oynayan bir oyuncu… Sıfır kompleks ile takımın ikinci koçu…
Udoh için bir şey yazılmaz, susulur ve izlenir…
Özet ile güzel takım giderek güzelleşiyor…
Taraftar da hakkını veriyor…
Bugün “sarı” idi tribünler…
Yarın “sap sarı” olacak!
***
Her şey güzeldi ama yine Obradovic’den fırçayı yedik…
5 sayı ile öndeyiz, son 50 saniye;
Biz maçı kazandık sandık, Nunnally’de öyle sandı, şutu erken kullandı…
Fırçayı yedi…
Biz 20 saniye kala, “Obradovic” diye bağırmaya başladık…
Fırçayı yedik…
Maç bitti…
Sorduk; “Tamamı bağırabilir miyiz? Dedik…
“Tamam” dedi…
Bizde; İzmir marşı ile salonu inlettik…
