Rahmetli Hasan Doğan’dan bu yana federasyon başkanları ‘atama’ ile başa geliyor, biliyorsunuz. Başbakan Erdoğan’a yapılan tavsiyeler-değerlendirmeler-verilen görüşler sonunda bu makama aday olmak isteyenlerin ziyaretleri sonucu tek listeli bir oy verme işlemi ile ‘görünürde bir seçim’ ile TFF Başkanı olunuyor. Bunun birincil nedeni asla ve asla siyasetin futbola karışma istemi değil. Tam aksine futbolun, siyasete “Ben sensiz yapamam” diye yalvarmasıdır. Türkiye’de futbol tam anlamıyla sektörleşemediğinden, evrilip bağımsızlaşamadığından, konsolide olamadığından bu durum böyle sürüp gider. Futbol siyasete “Gel ağam, paşam ol” der; siyaset de bu güzel teklifi tabii ki reddetmez. Bunlar uzun konuşulması gereken konular.
Gelelim meselemize.
Yıldırım Demirören, Ferit Şahenk’in öncelikli tavsiyesi ile başlayan sürecin sonunda bizzat Sayın Tayyip Erdoğan tarafından TFF Başkanlığı’na atandı. Göreve gelme gerekçesi Aydınlar Federasyonu’nun bir türlü çözemediği şike sürecini bitirmekti. Bence bu görevlerini layıkıyla yaptılar. Sorunu öyle veya böyle bitirdiler. UEFA’dan ceza falan da gelmedi. Ve fakat sadece bir sorunu çözmek üzere oluşturulduğu için yeni TFF, şike sürecini bitirdikten sonra hep yalpaladı. Kurullar arasındaki uyuşmazlıklardan tutun da alınan kararlardaki skandallara kadar birçok konuda yıprandılar. Kulüplerin büyük kısmında desteklerini yitirdiler. Milli Takım başarısızlığı ise Demirören’in Ankara’daki desteğini de bitirdi.
Ankara kökenli kaynağın, Demirören’in en büyük gücü olan Hükümet ve Başbakan desteğini tam olarak yitirdiğini söyledi. Bu kredi tüketiminde en önemli unsur ise Milli Takım başarısızlığı. Kulüpler nezdinde konuşulmaya başlanan bu iddia haziran ayında yeni bir seçimi zorunlu kılabilir. Demirören sonrası için Haluk Ulusoy ve Hakan Şükür’ün nabız yoklama hamlelerine giriştikleri de biliniyor. Büyük ihtimalle yeni sezona yeni bir TFF yönetimi ile gireceğiz.
Para gittiyse umut gitmiş demektir
Türk futbolu neredeyse tamamen devletleşti. Süper Lig’in ana sponsoru devlet kurumu. 1. Lig’in ana sponsoru devlet kurumu. Türk futbolunun en büyük reklamvereni; en büyük stadyumunun isim sahibi devlet kurumu. Milli Takım’ın en büyük sponsoru devlet kurumu. Devlet spora bu kadar giriyorken özel sektör tamamen kaçıyor. Turkcell-Vodafone-Teknosa-Garanti derken Ülker de futboldan çekildi. Sadece Opet bayrak dalgalandırıyor. Ülker, Beşiktaş ve Trabzonspor’dan çıkma kararı aldı. F.Bahçe ve G.Saray’da ise ‘şimdilik’ varlar.
Türkiye’de devlet, neredeyse tüm sektörlerde yatırımcılık ve işletmecilikten çekiliyor ve yerini özel sektöre bırakıyorken futbolda tam tersinin olması bu sistemin tamamen çürümüş olduğuna en büyük delalettir. Bence Türk futbolunun en büyük felaketi özel sektörün artık kaçmaya başlamasıdır. Ama bizim büyük büyük büyük yöneticilerimiz birbirini yemekten bu ana sorunlara çözüm bulmak için mesai harcamıyor. Para gittiyse, umut da gitmiş demektir. Göreceksiniz; Türkiye Kupası yayın hakları da milli maçların yayın hakları da bu kadar para etmeyecek. Bu milli takıma kimse 30 milyon dolar vermeyecek. 3 yıl sonra yayın ihalesini de merakla bekliyorum. Bu paraları, bu 3. sınıf işletmelere kimse vermeyecek. Unutmayın önce sponsor sonra yayıncı en son para harcayan taraftar kaçar. Türk futbolu 90’lı yılların öncesine dönmek üzere. Ciddi bir yeniden yapılanmaya ihtiyaç var. Önce Futbol Piyasası Denetleme Kurulu; sonra ciddi bir delegasyon yenilemesi ve nihayet Türkiye Ligi şirketleşmesi çalışması gerek. Benden söylemesi.
Avcı gitse de başarı gelmez çünkü kötü bir takımız
· Türk milleti milliyetçidir.
· Türk’ün Türk’ten başka dostu yok.
· İstanbul dünyanın en güzel şehri.
Gibi onlarcasını sayabileceğimiz bu “TABU YALAN”larımız yüzünden hep kendimizi kandırdık.
Misal; yıllarca bizlere “Almanlar yenildiği için biz de yenik sayıldık” diye öğretildi. Çünkü Türkler yenilmezdi!
**
Bu “TABU YALANLAR”ın Türk futboluna uyarlaması ise şu: Türk Milli Takımı çok iyi, hatta mükemmel futbolculardan kurulu. Ama hocada iş yok...
Fatih Terim’de iş yok.
Hiddink futbolu bilmiyor.
Abdullah Avcı stajyer...
Artık gerçekleri de açık açık konuşmamız lazım: BİZ KÖTÜ BİR TAKIMIZ.
Evet, Abdullah Avcı çok kötü bir teknik direktörlük performansı sergiledi. Bana göre de büyük hatalara imza attı. Bence de hemen görevden alınmalı. Bundan sonra başka takımlarda da başarılı olması zor. Ve fakat kadroya da bir bakmak gerekmez mi?
* *
Bizim Arda ile Burak dışında üst düzey futbolcumuz yok. Selçuk İnan bu iki ismin dışında elle tutulabilir tek oyuncumuz. O da Milli Takım’da yeteri kadar sorumluluk almıyor.
Orta alanın ortasındaki Topal- Emre-Alper-Hamit gibi isimlerimizin hepsi iyi futbolcular. Ama hiçbiri skorer değil. Bunları toplasan bir turnuvada 2 gol ancak atarlar.
Sağ açığımız yok. Sol ayaklı sol açığımız yok. Oyun tutabilen, pas istasyonu olabilecek bir santraforumuz yok. Bir 9.5 numaramız yok. Elimizde sadece bir sol bek var o da vasat. Sağ bekimiz takımında iyi ama milli takım oyuncusu değil. Almanya kökenli oyuncularımızın tümü vasat altı. Zaten çıtanın üstündekiler Almanya için oynuyor. İçlerinde bir tek Nuri kariyerli, o da milli takım oyuncusu değil. Mevlüt bu kadar işte. Stoperlerimiz zaten Allah’lık. 1. kalecimiz bu sene yok.
Hakan Şükür’ün yedeklerinin Arif ile İlhan Mansız’ın olduğu; Sergen ile Oğuz’un aynı takımda oynadığı, sağ bekte Fatih-Ümit; sol bekte Hakan-Abdullah alternatiflerinin bulunduğu; Hasan Şaş ile Yıldıray’ın birlikte oynayabildiği; kalecisinin Barcelona’ya transfer yaptığı; Inter’e; Real Sociedad’a; Aston Villa’ya; Rangers’a oyuncular verdiğimiz kadrolardan bugüne geldik.
Artık kabul edelim. Bu jenerasyon iyi değil.
Üstelik biz gerilerken bir zamanlar çatır çatır yendiğimiz eski Doğu Bloku ülkeleri sürekli geliştiler. Bu gidişle yeniden 5. torbaya inmemiz kaçınılmaz.
Ben Arda ile Burak’a üzülüyorum. “Dünya Kupası Görememiş Yıldız Futbolcular Listesi”ne onlar da eklenecek. Yani demem o ki istifa etmesi gereken Avcı gittiğinde de başarı gelmeyecek. Malzeme bu.
