Sevilla deplasmanında, üçü ilk devre toplam dört iyi pozisyonda gol atamamıştı Fenerbahçe. Buna karşın Sevilla bir pozisyondan iki gol üretmişti. Zaten çok tecrübeli bir takım olan bu ekip karşısında 2-0'dan dönmek çok zor bir iş.

Topa çok iyi sahip olabildikleri için sürekli baskı yapamıyorsunuz. Akın sürekliliği sağlayamıyorsunuz. Topu aldıklarında 2 dakika kadar çevirip temponuzu hemen öldürüyorlar. İstanbul'da Sevilla hiç pozisyon bulamadı. Zaten dertleri de pek gol bulmak değil, 2-0'ı korumaktı. 9 kişilik 15 metredeki savunmalarını aşmak için üç şey yapılabilirdi.

1- Çalım. Arda Güler dışında yapacak kimse yok.

2- Hızlı top çevirmen lazım. Öyle bir klasın yok.

3- Kenarlara çok hızlı inmen lazım ki iki üç kez yapabildi Fenerbahçe birinde penaltı kazanıldı.

Olabilecek en güzel şeylerden biri oldu ve öne geçildi.

Akabinde pozisyon da bulundu ancak Enner golü atamadı.

İkinci devrede Sevilla'nın öne çıkmasıyla savunma aralarındaki mesafe açıldı. Alan bulundu ve bire birler doğdu. Enner'in vuruşu kalecide kaldı.

Akabinde King bir pozisyon daha buldu. Momentum Fenerbahçe'deyken tribünden atılan maddeler nedeniyle Sevilla 10 dakika vakit geçirdi ve oyunu soğuttu. Sonra Sampaoli değişikliklerle pas kalitesini iyice artırdı. Fenerbahçe'de ise giren Mert Hakan da Rossi de Pedro da bekleneni veremedi. Rakip değişikliklerle kuvvetlenirken Fenerbahçe zayıfladı. Arda yoruldu kabul ama gole ihtiyaç varken bitene kadar kalabilirdi.

Tur çok küçük farklarla gitti. Sevilla'nın tecrübesi ve açıkça söyleyelim çirkefliği oyunu öldürme açısından etkili oldu. Jorge Jesus, ilk maçta ikinci yarıdaki rakip hocanın müdahalesine yanıt verememişti. Bu maçta da değişikliklerle takım geriye gitti. Ferdi sola geçebilir ve Osayi sağ kenara monte edilebilirdi. MHY yerine Crespo olabilirdi. Enner de kötü oynamasına karşın ısrarla kalabilirdi sahada.

Sonuçta Fenerbahçe'nin kadro kalitesinin doğal sınırı maksimum çeyrek finaldi. Oranın kapısından dönüldü. İlk maçtan sonra tur zordu, olmadı. Galibiyet hiç olmazsa kısmi moral olur.