Maç başlamadan harika bir kareografi. Çok doğru bir mesaj içeren pankart ve simsiyah giyinmiş taraftarlarla zaten duygularımız kabardı. 1. dakikada "Adana burada"; 2. dakikada "Adıyaman burada" tezahüratları başlayınca gözlerim doldu. Sadece Trabzon ve Türkiye başka eğlenceli bir şey olmamasına rağmen tezahürat icin 4 dakika 17 saniye'nin beklenmesi hepsi bazıları tarafından "lümpen" bulunan tribün ahalisinin ince yaratıcılığının eseriydi. Tüm kulüp başkanlarının neredeyse eksiksiz maçı birlikte izlemesi 'dostlar alışverişte görsün' kabilinden değil samimi ve içten "biz birlikteyiz" mesajının en tepeden bir kez daha kuvvetlice verilmesiydi. Trabzonspor tribün gruplarını ve maça giden Trabzonspor taraftarlarını yürekten kutlarım, teşekkür ederim. Ama bugün Trabzon'a kendi takımlarının formaları ile giden Beşiktaşlı, Galatasaraylı, Fenerbahçeli futbolseverlere ayrıca teşekkür etmeliyim. O korkunç afetin başından bu yana başkanların samimi ön ayak olduğu, kulüplerin ama'sız, fakat'sız destekleri ile gerçekten "beraber" olmanın gücünü ve önemini yaşayarak öğrendik. Maçı anlatan Gökhan Abdik ve Müjdat Muratoğlu kardeşlerim bu zor görevi layıkıyla yerine getirirlerken ofsayt nedeniyle sayılmayan Maxi Gomez golü için "Türkiye'nin 2. golü" dediler. Gol sayılmazsa sayılmasın, Trabzon kentinde tüm Türkiye birlikteydi. Golü birlikte attık. Maç zaten başlama düdüğünden çok önce kazanılmıştı. Trabzon tribünlerinde Fenerbahçe bayrağının sallandığı bir fotoğraf gördüm. Ülkemiz korkunç bir afet yaşadı. Coğrafyamızın sebep olduğu fay hattı kırıldı ve bu felaketi yaşadık. Ama galiba 3 Temmuz 2011'de FETÖ eliye açılan bir başka sosyal fay hattını da kapattık. Biz birlikte olunca gerçekten de hep birlikte kazanabiliyoruz. Ve böyle olunca da çok güzel oluyoruz. Yaralarımız saracağız. Yeniden ayağa kalkacağız. Bir gol de bu korkunç afetten kalan sıkınılarımıza atacağız. Yeter ki beraber olmaya devam edebilelim.