Fenerbahçe 4-2-1-3 oynamaya çalışıyor. Aykut Kocaman ligin 2. yarısındaki transferlerle bu sistemi oturttu. Ama bilhassa hücum planlamasında hala ciddi eksiklikleri var takımın. Dün, Fenerbahçe maça klasik 4-4-2 dizilişi ile başladı. İlk yarının son 10 dakikasına kadar bu sistem işlemedi. Çünkü Fenerbahçe’de plan şu:

· Stoperler sağ veya sol beke pas verecek;

· Topu alan bek orta alandaki Raul ya da Baroni’ye pas verecek;

· Bu iki oyuncu ya tekrar beklere pas verecek ya da santraforlara pas atıp tekrar alacak.

· Topu ileri uçtaki oyuncular alırsa onlar da topu tekrar orta ikilideki oyunculara verecek.

Bu paslaşmalar yavaş olunca-kanat oyuncuları sıfıra inip orta yapamayıncagöbekten ikiye bir denemeleri çabuk yapılmayınca-en önemlisi çalım atabilen bir tek oyuncu olamayınca gol şansı sadece uzaktan şuta ve duran topa kalıyor. Fenerbahçe’nin yavaş pas oyunu rakibin önlemlerini kolaylaştırıyor. Emre olduğunda dripling ve gerektiğinde çalımla fark yaratan isim oluyor. Gökhan da sürekli bindirmeyle Kuyt’ı ayrı bir pas istasyonuna çeviriyor. Bu iki isim olmayınca da Fenerbahçe’nin oyunu hem yavaşlıyor hem yavanlaşıyor. Dün 4-4-2’den verim alınamayınca Kocaman, Caner’iWebo’nun arkasına attı ve klasik 4-2-1-3’üne döndü. Sonra etkinlik başladı. Sow’un aslında gol olan ama yardımcının görmesi mümkün olmayan şutu geldi. İlk doğru dürüst sağ bek bindirmesinde deWebo farkı yaratan isim oldu. Golden sonraki 10 dakika içinde farkı artıracak pozisyonlar geldiyse de laubalilikten 2. sayı gelmedi. Sonraki dakikalarda ise tempoyu düşüren ve Lazio maçını düşünen bir Fenerbahçe izledik. Akhisar’ın puan için umutlandığı anlarda ise Sow maçı bitirdi. Dünün özeti bu.

***

Fenerbahçe fark yaratmak istiyorsa sadece pas oyunu oynayarak bunu yapamaz. Dünyanın en iyi pas yapan takımı Barcelona bile birkaç maçta rakibi pasla çözemiyor ve Messi’nin kişisel icatlarına bel bağlıyor. Fenerbahçe’de bireysel olarak rakip eksiltebilecek; dripling yapabilecek tek bir isim var o da Emre. Emre olmadığında da yapılması gereken iki şey var. Birincisi mutlaka pas trafiğini hızlandırmak; ikincisi ise muhakkak akan oyunda hücum varyasyonlarına çalışmak. Bu düşük tempo bile Fenerbahçe’ye Akhisar karşısında 3 puan için yeterli oldu. Ama Lazio maçında; kupa finalinde ya da G.Saray‘a karşı yeterli olabilmek için çeşitli farklılıklara ve sürpriz planlara ihtiyaç olacaktır.