Portekiz’e yenilerek Dünya Kupası’na katılma şansımızı kaybettik.

Rakibin gücünü bilmeyen yok. Yetenekli oyunculardan kurulu bir takım. Üstelik Ronaldo gibi bir yıldıza sahipler. Kendi sahalarında 50 bin taraftarının desteği ile oynadılar.

Avantajları fazlaydı.

Buna karşın Milli Takımımız, son yılların en iyi isimlerinden oluşuyor. Hatta, 8 oyuncumuz Avrupa’da top koşturuyorlar. Tecrübe olarak rakipten geri kalır tarafları yok.

Ancak oyun kurgusu ve saha dizilişi sorunluydu. Karşılaşmaya başlarken oyuncuların kafaları karışıktı. Sanki, biz bu işin altından kalkamayız diye düşünüyorlardı. İlk 20 dakika çok kötü oynadık. Devreyi 2-0 yenik kapatmamızın tek nedeni, inanç eksikliği ve oyunu kazanma bilincinin olmayışıydı.

Maçı ilk yarıda kaybettik. Orta sahanın vasatın altında kalışını teknik kadro seyretti. Hamle de geç kaldı. Yapılan değişiklikler panik sonucuydu. Maçı çevirecek gücümüz olduğunu çok geç fark ettik.

Portekiz, ilk 45 dakika önde basarak oyun kurmamızı engelledi. Pas yapamadık. Hatalı paslar rakibe atak şansı yarattı. Özellikle her iki bek oyunda yoktu. Kenar ortalara engel olamadık. Her orta tehlike yarattı. Savunma arkasına atılan topları engelleyemedik. Kaleci Uğurcan’da günün de değildi.

İkinci yarı, biz bu takımla baş edebiliriz inancı ile sahaya çıkmamız oyunun seyrini değiştirdi. Başa baş bir mücadele vardı sahada. Temaslı oynadık. Rakibi rahatsız ettik. Portekiz galibiyetin verdiği moralle savunmayı daha kalabalık tuttu. Kontrollü oynadılar.

Ronaldo beklenilenin aksine iyi bir performans gösteremedi. Ronaldo’dan korktuk. Onu kontrol etmeye çalıştık. Ancak, diğerlerini unuttuk.

Karşılaşmanın dönüm noktası elbette kaçan penaltıydı. Enes’e yapılan faul VAR’ın uyarısı ile penaltı olarak değerlendirildi. Golcü Burak, topu dışarı atarak büyük hayal kırıklığı yarattı. Maçın uzama şansını yok etti.

Portekiz yenilmeyecek bir takım değil. İkinci yarı oynadığımız iyi oyunla bunu gördük. Teknik Direktör Kuntz’un orta saha seçimi tartışılır. Fizik gücü yüksek, mücadeleci orta saha ile farklı bir performans gösterebilirdik.

Dünya Kupası’nda olmayışımız elbette üzücü. Yine klasik olarak gelecekten söz edeceğiz. Her başarısızlığın ardından olduğu gibi, yeni başlangıç olacağı söylemlerini dinleyeceğiz.

Yazık oldu gerçekten. Klasik olacak ancak bir kez daha yineleyelim. 10 milyonluk Portekiz, futbola adını yazdırırken, 80 milyonluk ülkemiz sürekli başka bahara kalan umut peşinde koşuyor.

Bu sorunun temel nedeni, herkesin bildiği gibi bir türlü oluşturamadığımız sistem…