Sezonun en iyi takımı olduğu bir gerçek.

Topladığı 70 puan ve kalan maçlar da göz önüne alındığında rekora doğru bir gidiş var. Rakipsiz. En büyük rakibi kendisi. Büyük baskı var. Taraftar her maç şampiyonluk şarkıları söylüyor. 40 bin seyirci sezon başından bu yana aynı inanç içerisinde.

Baskı ve stres sonucu, zaman zaman iyi futbol oynamadığı oluyor. Ancak, kazanıyor. Kazanmayı sürdürüyor.

Bu sezon Trabzonspor’un yükseliş dönemi olarak tarihe geçecektir. Yıllar sonra yeniden adını futbol tarihine altın harflerle yazdırmayı başaracaklar.

Yönetimin, teknik kadroya yetkiyi vermesi önemli. Abdullah Avcı’nın bir dediği iki edilmiyor. Oyuncu alınacaksa alınıyor. Paraysa veriliyor.

Onlarda kendilerine sunulan bu olağanüstü imkanları iyi değerlendiriyorlar. Her maç final havasında oynanıyor.

Göztepe karşılaşması da yine olağanüstü atmosferde oynandı.

İzmir ekibi ilk 45 dakika Trabzonspor’la dişe diş mücadele etti. Mücadele gücü yüksek, tempolu, göze hoş gelen bir futbol vardı.

Sonucu belirleyen yetenekli oyuncular olunca işin rengi değişiyor. Trabzonspor’un kadrosunda çok iyi oyuncular var. Bireysel becerileri oldukça yüksek. Visca, Nwakaeme, Djaniny, Bakesetas gibi etkili gol ayaklarına sahipler. Abdülkadir Ömür ve Siopis ise, her maç yeteneklerinin üstüne çıkan bir performans gösteriyorlar.

Asıl önemlisi, bu kadar iyi futbolcuların yanında genç bir isim de görevini eksiksiz yapıyor. Fenerbahçe maçında ilk 11’de yer alan genç Ahmetcan, Göztepe’ye karşı da sahadaydı. İyi bir stoper olduğu ortada. Altyapıdan gelmesi de ayrıca övgüye değer.

Adım adım şampiyonluk yürüyüşünü sürdüren, bordo-mavililer hedef için koşmaya başladı bile.