HAYAL Perdesi’nin hâlâ izlememiş olanlara “Siz ne kaçırdığınızın farkında değilsiniz, ama dünya farkında” diye seslenmek istediğim oyunu ‘İmparatorluk Kuranlar Yahut Şümürz’, geçtiğimiz yaz 68. Edinburgh Fringe Festivali’nde Türkçe sahnelenerek bir ilke imza atmıştı. Broadwaybaby ve Three Weeks gibi festivalin en önemli yayınları ‘Sarsılmaz bir performans’ yorumu eşliğinde 4 yıldız vermişti oyuna. Aralarında The Times ve Guardian’ın da bulunduğu gazeteler övgü dolu sözlerle yer vermişlerdi oyuna sayfalarında. Haliyle bizim de koltuklarımız kabarmıştı.
BU ÜLKEDE İYİ ŞEYLER DE OLUYOR
Ülkemizde pek çok ödüle layık görülen oyun, şimdi Milano yolcusu. Çünkü Cumhurbaşkanlığı himayesinde ve Dışişleri Bakanlığı’nın desteğiyle NO’HMA Vakfı ve Milano şehri tarafından bu yıl 7’ncisi düzenlenen, Il Teatro Nudo di Teresa Pomodoro Uluslararası Ödülü’ne aday. Sözün büyücüsü olarak anılan Boris Vian’ın yazdığı, Aleksandar Popovski’nin hikâyenin sözünün derinliğinin bir tokat gibi seyircinin yüzüne çarpmasını sağlayan, çarpıcılığı yalınlığında bir rejiyle sahneye koyduğu oyunda rol alan Reha Özcan, Ayse Lebriz Berkem, Selin İşcan, Tuba Karabey, Selin Tekman ve Nihat Alpteki, 2-3 Mart’ta Milano’da oynacaklar ‘İmparatorluk Kuranlar Yahut Şümürz’ü. Benim nazarımda seyirci için başlı başına ödül olan bir oyunla, ödül için yarışacaklar. Hem de Livia Pomodoro, Eugenio Barba, Lev Dodin, Statis Livathinos, Ludovic Lagarde, Ruth Heyner, Enzo Moscato, Lluís Pasqual, Tadashi Suzuki gibi dünya kültür sanat hayatına yön vermiş çok önemli isimlerden oluşan bir jürinin önünde. Tüm ekibe bize “Bu ülkede iyi şeyler de oluyor” diyebilme hazzını yaşattıkları için bir kez daha teşekkürler ve iyi şanslar!
‘Başarının başlıca sebebi özverili ekibimiz’
Bu teşekkürü sesli olarak da dile getirmek için Hayal Perdesi’nin kurucusu ve sanat yönetmeni, oyununsa ‘Şümürz’ü Selin İşcan’ı aradım önceki gün. Duygularını şu sözlerle dile getirdi: “Milano’da İtalyan tiyatro sanatçısı Teresa Pomodoro anısına adanmış olan International Prize’a Hayal Perdesi’nin ilk yapımıyla, ilk göz ağrımızla aday gösterilmiş olmak benim için müthiş bir şey. Onca emek, ‘kan, ter ve gözyaşı’ndan sonra ve yaşadığımız bu zor günlerde, bu, Türkiye Tiyatrosu ve ülkemiz adına gerçekleşen çok önemli ve güzel bir olay. Oyun, 68. Edinburgh Fringe Festivali’nde çok iyi eleştiriler almıştı. The Times’ta “İstanbul’dan gelen bir tiyatro, Edinburgh Fringe’te başka bir tarih yazıyor” yazılması da unutulmazdı. Şimdi Milano’dan gelen bu ödül adaylığı, oyunumuzu pek çok zorlukla da olsa Edinburgh’taki bu büyük festivale ulaştırmış olmamızın bir sonucu. Bu başarının en büyük sebebi birbirini seven, özverili ve duyarlı bir ekibimizin olmasıdır.”
‘İTALYA SON İSTASYON DEĞİL’
Tanımlayamadıkları bir korkunun, nereden geldiği belli olmayan bir sesin etkisiyle her seferinde bulundukları daireden bir üst kata kaçan ve kaçtıkça küçülen dünyaları içinde daha çok sıkışan Dupont Ailesi’nin hikâyesini anlatıyor oyun. Bir binanın bedeni içinde yükselen ama insanlığın bedeni içinde vicdanı temsil eden Şümürz’ü görmezden gelerek, itip kakarak alçalan bir hikâye onlarınki... Ne kadar tanıdık öyle değil mi? Bulunduğun mevki ne kadar yükselirse yükselsin, vicdanın eşlik etmiyorsa sana bu yolda, sadece bir kaçaksın! Er ya da geç yakalanmaya mahkûm bir kaçak hem de! İnsan sormadan edemiyor haliyle; “Yükselmek için bu kadar alçalmaya değer mi?” diye! Oyunda, bu ailenin burjuvazinin değerlerine sıkı sıkıya bağlı babasını Reha Özcan canlandırıyor. Kendisine de sordum Milano heyecanını. Duygularını, “Hayatımın en anlamlı anlarını sahne yolculuklarında geçirdim. En güzel seyahatler büyüyerek sevgi ile çağlıyor. İtalya duraklardan biri, son istasyon değil ama... Sponsoru bu kadar az olan ekibin, üste para vererek yaptığımız yolculukları umarım bir işe yarar ülkemiz için... İnadına tiyatro” diyerek dile getirdi. Evet, bütün rağmenlere rağmen inadına tiyatro, inadına ve iyi ki!
