Milli ara dönüşünde Kadıköy'e dönememiş bir ilk 11 izledik ilk kırk beş dakika. Ayakta kalan tek isim Becao oldu. Diğerleri adeta ben daha kötüyüm, yarışındaydı. Bunda iki etken vardı. İlki Fenerbahçe'nin oyun kurmakta ve topu geri kazanmada zorlanan orta saha merkezi. Diğeri alanı iyi kapatıp Fenerbahçeli futbolculara uzun top oynamak dışında seçenek bırakmayan Antalyaspor stratejisi. Kusursuz uyguladılar.

Dzeko bu kötü oyunda skor yapmayı başardı. Taraftarlarının takımlarından iyi futbol oynamalarını beklediği gibi bekleyerek gelen bir goldü. VAR incelemesi, kalkan hatalı yan hakem bayrağını düzeltti.

Ferdi sakatlığını milli maç arasında atlatsa da temposunu kaybetmiş. Cengiz'in erken sakatlığı sonrası önde rakip üzerine ve arkasına giden çabuk kenarlardan yoksun bıraktı. O yüzden Osayi ve Ferdi'nin destekleri daha önemliydi. Bu iki oyuncuyu gerektiği kadar oyuna sokamadı. İsmail Kartal bu maçtan cebine koyacağı, hangi on biri tercih ederse etsin, baskıdan çıkmayı akıcı hale getirmek. Çünkü rakipler bunu hep yapacak. Bu oyunda Fred ve Zajc öndeki oyunculara konfor sağlayamadı.

İkinci yarı kötü oyunlarını hafızalardan teker teker silerek oynadılar. Merkezdeki eksiklerini de önde baskı ile yamadılar. İstenen seviyeden uzak ama zorlansalar da sonuç almasını bildiler.

Szymanski kaçırdığı gole rağmen iyi bir bitirici olduğunu bir kez daha gösterdi. Topsuz oyunda takımına katkı vermese de top kendilerindeyken hep uyanıktı. Dzeko önde takımını ayağa kaldıran bayrak direği gibiydi. Galibiyet bayrağını doksan dakikada yavaş yavaş yukarı çekmelerini sağladı. Tribünlere adını bağırtacak kadar iyi oynayan İrfan Can Kahveci, en büyük yardımcısıydı.

Fenerbahçe taraftarının aylardır yolunu gözlediği Livakovic için hayal edilen bir başlangıç olmadı. O hâlâ defans arkadaşlarına ısınma turlarında.