Aziz Nesin'in 1961'de yayımlanan Zübük romanı, 1980'de Atıf Yılmaz'ın yönettiği ve Kemal Sunal'ın başrolünü oynadığı aynı adlı filmle hafızalara kazındı.

Politik mizah literatüründe yer edinen Zübük karakteri dönem dönem birçok siyasetçiyi eleştirmek için yapılan benzetmelerde kullanıldı.

Yerel seçim sürecinde de gündeme gelen Zübük benzetmesi, geçmişte genellikle muhafazakâr siyasetçileri hedef almak üzere araçsallaştırılmıştır.

Bunda, seküler kimliği ve sol müktesebatı bilinen Aziz Nesin'in tiplemeyi muhafazakar bir politikacı olarak işlemesinin etkisi büyüktür.

Nesin'in çizdiği Zübük karakterini, eğitimin gelişmesi için okul yaptırma fikrine karşı cami yaptırmayı siyasi propaganda malzemesi olarak kullanan bir politikacı olarak karikatürize ediyor.

Bununla birlikte, kitapta-filmde de aslında Zübük muhafazakar biri değil, yalnızca muhafazakar halkın duygularını sömürmek için öyle görünen bir tiptir.

Yani, gerçekte, Zübük, herhangi bir ideoloji sahibi olmaktan ziyade "yalancı, dolandırıcı, sinsi ve samimiyetsiz" olmasıyla öne çıkar.

Çünkü Zübük'ü Zübük yapan şey ideolojisiz olmasıdır.

İdeolojisi, davası olan adamdan Zübük olmaz.

Zübük için ideoloji ve dava yoktur, siyasi ikbal vardır.

Aslında kifayetsiz olan Zübük en fazla çığırtkanlık yaparak partisinde yükselir.

Boş vaatlerle halkı kandırır, ve seçildikten sonra vaatlerini yerine getirmez.

Fuzuli İşler Bakanlığı'na layıktır.

Koltuk sevdalısıdır.

Yalan söyler, antipatiktir.

Madrabazdır.

Hikayenin zirvesinde, madara olmadan önce, kendini nimetten sayar.

Zübük'ün bu yönünü en iyi kitabın girişindeki atasözü anlatıyor:

"İt, kağnı gölgesinde yürür de kendi gölgem sanırmış."