Efendim bendeniz de 'büyük göç'e katıldım.

İyi bi'şey mi yaptık bilmiyorum. Zira her zamanki o tuhaf manzara yine karşımızda.

"İstanbul'dan yola revan oldum, trafikten keşmekeşten kurtuldum" diyorsun. Senin gibi milyonlar 'büyük göç'e katılıyor.

Sonra?..

İstanbul bomboş!.. Trafik yok, gürültü yok, hiç olmadığı kadar huzurlu...

Sen nerdesin?..

Vakit kaybetmemek ve bir an önce tatile başlamak için yollarda yarış halindesin.

Stres ve masraf diz boyu!.. Hele çoluk çocukla katılmışsan büyük göçe, ağlayan zırlayanla, itişip kakışanlarla, tuvaleti gelenlerle, memnuniyetsizlerle de baş etmek zorundasın.

Hadi diyelim şanslısın, bir ihtimal 3-5 gün kafayı dinledin. Sonra aynısını dönüş yolunda yaşayacaksın.

Bi'de vakit kollayacaksın... Hararetli tartışmalar başlar. 'Şimdi herkes şu günü yola çıkar, biz bir gün önce çıkalım' ya da, 'herkes çıksın, yoğunluk bitsin biz bir gün sonra çıkalım!'

E n'oldu şimdi?..

Bomboş İstanbul'da keyif yapmak varken. Yıllarca gitmediğin yerlere gitmek, nostalji yaşamak varken. Ya da İstanbul'da gelişen yeni yerleri (sadece duyduğun ama hiç görmediğin) ziyaret etmek varken, kısaca İstanbul'un tadını çıkarmak varken yollarda perişan olmak niye?..

Büyük Göç'te Serengeti'den yola çıkan öküz başlı antilop bile Masai Mara'ya ulaşmak için bu kadar eziyet çekmiyor yahu!..

Ben de öyle düşündüm. Büyük göç sırasında yoldan geri döndüm. 'Herkes göçünü tamamlasın, ben tekrar yola koyulurum' dedim. Bayramda ikinci bir deparla kendimi dağlara vuracağım Rabbim kısmet ederse...

Ramazan Bayramımız mübarek olsun...