Saha içi ve dışında büyük kaos yaşayan Trabzonspor'da bir maçlık sınava çıktı Orhan Ak. Uzun soluklu bir serüven olsaydı daha temkinli bir kadro kurardı muhtemelen ama tek maç olunca daha özgür ve sanırım hayalindeki sistemle başladı. Defansın önünde Siopis, onların önünde de Doğucan destekli hücum 4'lüsü. Teknik ama koşmayan, işin savunma yönünü çok da sevmeyen isimlerle cesur bir karardı doğrusu.

Hücum planı ilk çeyrekte iyi işe yaradı genç teknik adamın, erken golü buldu Trabzonspor. Adana Demirspor'un, Belhanda'nın sorumsuzluğu ile bir eksik kalması da Orhan Ak'ın planına yardımcı oldu bu arada. Şansızlığı, Abdülkadir Ömür'ün direğe takılması oldu.

Ardından sistemin riskli yönü devreye girdi. Adana Demirsporlu oyuncular, fazla baskı görmeden az adamla da olsa rakip yarı alana girmeye başladı, ki bu da Trabzonspor'un ilk 11 tercihine bakılınca öngörülen bir durumdu. Ama fazlasıyla rahat top taşıdı konuk ekip. O süreçteki bir eşleşme de maça yön verdi ayrıca: Larsen – Svensson kapışmasında üstünlüğü hep Norveçli kurdu. Bardhi'yi de etkisizleştiren Svensson, skoru dengeleyen golün asistini yaptı bir de.

İkinci yarıda 11'e 11 gibiydi sanki, oyunun üstünü yoktu. Rakibin eksik olması fayda getirmedi, futbolcular da kabullenmişti sanki. İlk isyan kulübeden geldi yine. Gözünü daha da kararttı Orhan Ak. Orta alan tamamen boşalttı, temaslı tek bir kişi bile kalmadı bu bölgede Trabzonspor'da. Klas ayakları aldı ama. Ve o isimler zoru kolaya çevirdi ve bir kez daha kanıtladılar: Yıldızın varsa yollar aydınlık olur.

Trabzonspor'da bu sezon yanlış planlamalar nedeniyle çok şeyler kaybetti. Ama en büyük şanssızlıkları, bütün futbol kariyerinde kaçırdığı maçlardan daha çoğunu sadece bir sezonda bordo-mavili forma altında kaçırdı Edin Visca. Gidenleri anmanın faydası yok ama sağlam Visca ve Hamsik ile çok başka hikaye yazabilir, muhtemelen bu kadar acı çekmezdi Trabzonspor.