Rakibinden açık ara fazla topla oynamış, kat kat çok şut çekmiş ama tehlikeli pozisyon sayısı Ümraniyespor ile aynı! Trabzonspor'un temel sorunu da sezon boyu bu zaten. Avrupa ve kupalar dahil 36 maç oynamış bordo-mavililer Ağustos'tan beri, bunların büyük çoğunluğunda Ümraniyespor maçındaki tablo ile karşılaşmış: Topa hep sahip olmuş, daha çok pozisyon bulup daha çok şut çekmiş ama 3 direği geçecek beceriyi yakalayamamış bir türlü.

Sonuçta Avrupa'daki merdivenlerden tek tek düşmüş, ligde şampiyonluk hayalini çok erken sonlandırmış. Mükemmel bir sezonun ardından, Trabzonspor adına bu kadar erken çöküntü anlaşılabilir gibi değil gerçekten.

Mütevazı kadrosuyla Ümraniyespor'un 3'lü defansı son derece sıkıntılı. İki tecrübeli stoper Glumac ve Epureanu hız ve dönüş sorunu yaşıyorlar sürekli. Tamamlayıcı isim genç Mustafa ise sürekli açık kapatmaya çalışırken hata yaptı. Trabzonspor ataktayken bu 3'lüye destek verip defansı 5'leyen Onur ile Gheorghe ise bir türlü beklenilen koşuları yapamadı.

Ancak, defans hattı böylesine sorunlu bir takıma karşı olabilecek en dağınık performansı gösterdi Trabzonspor. Direkten dönen şutlar tamam ama maç genelinde beceriksizlik, bahtsızlık veya plansızlık, bütün olmayacakları bir araya topladılar sanki. Ve her başarısız girişim, oyuncuları da, tribünleri de karanlığa çekti iyice. Psikolojik çöküntüyü şu iki örnek anlatabilir sanırım: Skor Ümraniye lehine 2-0 iken, 76'da korner kullandı Trabzonspor. Yenikler ama 11 futbolcu da kendi ceza alanı içinde savunma telaşındaydı. Abdullah Avcı, ceza sahası dışında tek bir kişi bile bırakmadı!

Ve tribünler. Geçen sezon aynı dönemlerde Kayserispor karşısında 2-0 yenik durumdaydı Trabzonspor ama tüm stat takıma destek veriyordu. Dün aynı skor geldiğinde takım yuhalanıyordu bu kez! Rüya sezon sonrası hem saha içi, hem de dışında bu kadar kötü bir performans gösterilmesi tam bir tez konusu. Hırçın dalgalar vardı ya Karadeniz'de, yuttu birçok şeyi ne yazık ki, direnemedi Trabzonspor.