Her şeyden önce Fenerbahçe'nin Avrupa'da Mart ayını görmesi Türk futbolu adına alkışlanacak bir durum. Nisan'ı, belki Mayıs'ı da görecek. Temennimiz bu. İlk maçta deplasmanda alınan 3-0'lık skor avantajının takımda bir rehavete neden olacağı endişesi vardı herkeste. Ama Fenerbahçe dün oyuna başlarken rakibine böyle bir mesaj vermemeye özen gösterdi. Ön alanda baskı ve enerjisi yüksek bir giriş yapan Fenerbahçe, Belçika takımına 'Hiç umutlanma' dedi daha maçın başında. Zaten onlar da kendi evlerinde pirince giderken bulgurdan da olmuştu ve yoğurdu üfleyerek yiyordu. Geriden oyun kurarak güvenli bir şekilde çıkma gayretleri de Fenerbahçe'nin baskısı ve ön alandaki oyuncuların hareketliliği ile çok fazla işlemedi. Bedeni sahada, aklı Trabzon'da olan Fenerbahçe'den doğrusu bu kadar yüksek bir konsantrasyon görmek pozitif bir durumdu. Buna rağmen Belçika ekibi birkaç net fırsat yakaladı. Bu pozisyonlarda da kaleci ­İrfancan'ın çok başarılı olduğunu söylemek ve hakkını teslim etmek gerekir. Soyunma odasına 0-0 giden Fenerbahçe, artık Konferans Ligi'nde adını çeyrek fi nalde görüyordu. İkinci yarı artık bir formaliteden ibaretti! Ama ikinci yarıda öyle olmadığını gördük. Fenerbahçe tanınmaz haldeydi. Sahadaki oyuncuların mental ve fiziksel düşüşüne direnen başta Djiku ve Ferdi olmak üzere birkaç oyuncu kalmıştı. İ­smail Kartal oyuncu değişiklikleriyle bu durumu tersine çevirmeye çalıştı. Özellikle Mert Hakan Yandaş'ı sahaya sürüp, enerjiyi yükseltmek istedi, bu bir nebze olsun işe yaradı. Ancak bu dakikalarda hem taraftar hem ekranları başında biz kabus yaşadık. Yenecek ikinci bir golün bedeli çok ağır olabilirdi. Neyse ki korktuğumuz başımıza gelmedi. Ancak ilk yarıdaki Fenerbahçe ile ikinci yarıdaki Fenerbahçe gece ve gündüz gibiydi. Bu kadar git-gel telafi si imkansız sonuçlara da neden olabilir.