Top
Ünal Bolat

Ünal Bolat

unal.bolat@tg.com.tr

17/09/2019

Allah dualarımızı kabul eyledi

“Dileklerimiz kabul oldu. Babam akrabalarının karşı çıkmasına rağmen iyi kalpli bir kadınla evlendi...”
 
Küçük kardeşime sarılıp teselli ettim:
- Ağlama, ağlama, dedim... Sadece biz annemizi kaybetmiş değiliz ki, daha başka öksüzler de vardır. Ölüm Allah’ın emridir. Arkadaşların sana haksızlık etmişler, seni aralarına almamakla... Ama eminim hepsi pişman olurlar...
- Abla... Bizi kimsesizler yurduna vermesinler, ben orada duramam.
- Onu da nereden çıkardın öyle?
-Annesi ölenleri oraya veriyorlarmış.
-Merak etme bizi kimse oraya veremez. Ben size bakacağım sen hiç üzülme. Haydi sil gözlerinin yaşını, ağlama…
Onu öpüp koklayıp saçlarını okşayıp içeri aldım. Sıcak bir tarhana çorbası yapmışım, hadi gel yiyelim, dedim.
Babam annemin hatırasına saygısızlık olur, onun ruhu incinir ve bizler üzülürüz, diye evlenmeyi hiç aklına getirmiyor, bunun sözünü etmiyordu... Ama bir gün babam çok kederli bir şekilde bizlere durumunu anlattı. Bu hâlde devam edemeyeceğini, artık evlenmesi gerektiğini bizim de bu konuda kendisine kızmamamız gerektiğini söyleyince çok şaşırdık. 
Bu habere çok üzüldüm… Gece gündüz yalvardım, ağladım... “Allah’ım, babama iyi bir eş nasip eyle ki, bize yeniden sıkıntılı günler yaşatmasın” diye yalvardım…
Allah dileklerimizi kabul etti çok şükür… Babam yakın akrabalarının karşı çıkmasına rağmen iyi kalpli bir kadınla evlendi.
Bu gelen anne; Allah razı olsun bizlere çok iyi baktı… Gerçek annemizin yerini almak istemedi ama onu da aratmadı... Annemizin ruhunu incitecek hiçbir söz söylemedi. Bize hiç art niyetli davranmadı. Hatta kardeşlerime gerçekten ikinci bir anne oldu... Kardeşlerim de zaman içinde onu çok sevdiler… Hepimiz çok güzel anlaşıp geçinmeye başladık.
Yıllar acısıyla tatlısıyla bir su gibi akıp geçti… Her birimiz zamanı gelince üvey annemiz tarafından birer birer telli duvaklı gelin edildik… Her birimizi gelin ederken arkamızdan annemiz olarak gözyaşı döktü. Biz de onun boynuna sarılıp ağladık…
Kocalarımız yıllar yılı onun üvey annemiz olduğunu bilmedi… 
Ve şimdi ben kendim evlenecek çocukları olan yaşa geldim… Babam vefat edeli üç sene oluyor… Üvey demeye dilim varmayan o anneciğim ise şu an yaşlı ve bakıma muhtaç… Ama onu kimselere verir miyiz? Her birimiz nöbetleşe annemizi yanımıza alıyor ona el bebek gül bebek bakıyoruz… Varlığı bize huzur veriyor… Allah kimseyi öksüz bırakmasın… Bırakırsa da her öksüze bizim üvey annemiz gibi bir anne nasip etsin...
            Nuray K.-Bolu
Yazıyı Paylaş

Google +

Whatsapp