“Benim de bir hatıramın çıkmasını çok arzu ediyorum. Bu arzumu kırmazsanız çok memnun olurum...”
Hayatım Roman köşesini okudukça zevk alıyorum. Ben de bu köşeye bir şeyler yazmak istedim. Başımdan geçen öyle olağanüstü bir maceram yok ama bu köşede yazımın çıkmasını çok arzuluyorum. Yayınlarsanız beni çok mutlu edersiniz.
Hayatım Roman köşesini okudukça zevk alıyorum. Ben de bu köşeye bir şeyler yazmak istedim. Başımdan geçen öyle olağanüstü bir maceram yok ama bu köşede yazımın çıkmasını çok arzuluyorum. Yayınlarsanız beni çok mutlu edersiniz.
Ben şimdi liseye giden bir genç kızım. Doğarken prematüre bebek olarak, erken doğum ile dünyaya gelmişim. Çok küçük mini minnacık olduğumdan dolayı beni ellerinde taşıyamazlar minder veya yastık üzerinde tutarlarmış.
Ben hiç anne sütü içemedim. Eczanelerde satılan mamalar ile hayata tutunmaya çalışmışım.
Aslında prematüre bebeklerin beslenmesi açısından anne sütü hayat kurtarıcı nitelikteymiş. Her bebeğin annesinin sütü diğerinden farklı özellikte olduğu için her bebeğin annesinin sütü de kendi bebeğine özelmiş. Bu yüzden annesinin sütüyle beslenen prematüreler daha hızlı büyüyormuş. Kısaca annelerle bebekleri arasındaki bağın güçlenmesi ve bebeğini daha çabuk benimsemeleri açısından emzirme ve anne sütü çok değerliymiş.
Bu arada ailemin maddi yönden geliri zayıf olduğu için dedem bize yardım etmiş. Dedemin aldığı mamalar ile beslenmeye gayret etmişim.
Aradan biraz zaman geçip de şöyle ele avuca gelmeye başlayınca da vücudumun bir pelte gibi olduğunu görmüşler. Kemik ve kas gelişimim tam olmadığı için olsa gerek hiç dik oturamıyor, devriliyordum; bedenimi istediğim gibi kullanamıyordum.
Bu durumda da bana yine dedem arkadaşlık yapıyordu. O yaşında büyük bir sabırla benim dik durmamı sağlayacak egzersizler yaptırarak benim hareket etmemi ve kaslarımın kuvvetlenmesini sağlamaya çalışıyordu. Hiç üşenmeden bıkıp usanmadan benimle ilgilenip benimle birlikte yuvarlanmasını bana yapay destekler sağlamasını ve güçlenip kuvvetlenmem için elinden gelen maddi manevi desteğini hayal meyal hatırlar gibiyim.
Şimdi büyüdüm genç kız oldum. Liseye gitmekteyim. Gayet sağlıklı ve iyiyim ama dedemin bana gösterdiği yardımı gayreti ve benim yaşadığım o çocukluk günlerimi unutamıyorum...
Cenab-ı Allah'a hamd olsun. Yaşadıklarımın Hayatım Roman köşesinde yayınlanmaya değer olup olmadığını bilmiyorum ama dediğim gibi bu köşede benim de bir hatıramın çıkmasını çok arzu ediyorum. Bu arzumu kırmayıp yayınlarsanız çok memnun olurum.
Burada bana en büyük desteği veren dedemi de anmış olup minnettarlığımı dile getirir, sabrından dolayı ellerinden öperim.
Büşra Nur Mama-İzmir
