Top
Ünal Bolat

Ünal Bolat

unal.bolat@tg.com.tr

15/10/2020

Ya “alamam” deseydim?

“Hatırımdan ömür boyu çıkmayacak ve bana verdiği hayat dersini unutmayacağım...”
 
Yaşadığım bir hatıramı siz okuyucularla paylaşmak istiyorum... Çarşıda acele acele derse yetişmek için yürüyordum. Önüme birden 6-7 yaşlarında bir erkek çocuğu gelerek çok mahcup, utangaç bir tavırla "abla bana döner ekmek alır mısın?" dedi.
Çok sessiz söylediği için başta tam anlayamadım. “Efendim” dedim.
Tam karşıdaki döner ekmekçiyi göstererek “bana döner ekmek alır mısın?” diye tekrar etti. Ben de hemen “alırım, gel” dedim.
Arkamdan geldi, beraber girdik. Çalışana çocuğu göstererek “bi döner ekmek yapar mısınız?” dedim. Çalışan kişi çocuğa “dürüm mü, ekmek arası mı olsun” diye sordu. Çocuk “ekmek arası olsun” dedi.
Ben de çocuğa “burada mı yiyeceksin?” diye sordum. Başta “evet” dedi. Yanında da ayran söyleyecektim ki çalışan kişiye “paket yapar mısın abi?” dedi.
Belli ki eve götürmek istiyordu. Parasını ödedim. Sonra derse yetişmek için çok bekleyemeden çıktım. Çalışana çocuğu göstererek “siz hazırlar verirsiniz” dedim. Adam da “tamam” dedi. Çocuğa ne ismini sordum, ne de ailesini. Aklıma gelmedi. Ama nedendir bilmiyorum. Döner ekmekçiden çıktıktan sonra içim bir huzurla kaplandı. Belki de ufak bir iyilik, yardımseverlikti beni mutlu eden... İçimden “başımızın gözümüzün sadakası olsun inşallah” dedim. “Rabbim, kazadan beladan korusun...”
Derse girmeden önce, duramadım annemi aradım. Az önce yaşadığım bu olayı anlattım. Annem “iyi yapmışsın kızım, başımızın gözümüzün sadakası olsun” dedi. “Baban, abilerin arabada çalışıyor. Bir iyilik bin musibeti geri çevirir” dedi. Elhamdülillah böyle bir anneye, babaya, aileye sahibim... Bir şeyler yapıyorsak eğer biz çocuklar hep aileden ne görüyorsak onu yapıyoruz. Velhasıl, o çocuğun, çarşının kalabalığında onca kişinin arasından gelip bana söylemesini düşünüyorum da vardır Rabbimin bir bildiği. Bu bir imtihan ise imtihanımı layığıyla geçmişimdir inşallah. Bir anlık dalgınlıkla “alamam” deyip kapıma önüme gelen kişiyi de gönderebilirdim. Nefis, bizim en büyük düşmanımız derler ya. Gerçekten öyle. Biz kendimize ne yapıyorsak düşmanımız olan nefsimizden dolayı yapıyoruz. Kimse bize bir şey yapmıyor aslında. Eğer ben bir anlık “alamam” deseydim, vicdan azabı çeker, pişmanlık duyardım biliyorum. Ve bilirim ki, pişmanlık çok kötü hissiyat... 
          Şeyda Şahin-Karabük/Merkez
Yazıyı Paylaş

Google +

Whatsapp