“Değerli okuyucularımızın mübarek Kurban Bayramı’nı en içten duygularla tebrik ediyoruz.”
Rumeli’deki çeyiz geleneği ve kültürünü anlatmaya devam ediyoruz. Seccadenin dünyaya geliş sebebine, kulluğa, beşibiryerde altınınsa İslam’ın beş şartına, aile saadetinin, sabır, tevekkül, kanaat, gıybet etmeme ve kusuru her zaman kendinde görmede olduğuna işaret ettiği anlatılırdı.
Gelinin elleriyle damadın boynuna bağlayacağı al duvağın şehitliğe, al bayrağa, dini, vatanı, namusu için al kanına akıtmaya, damadın gelinin boynuna bağlayacağı yeşil duvağınsa iffete, namusa, ailesi, eşi, yuvası, için her türlü fedakârlığa katlanmaya misal olduğu söylenirdi... Ve kız evladı gün gelip nişanlandığında beşibiryerde boynuna asılır, temsil ettiği manaların hiç unutulmaması sağlanırdı...
Kızlarımızın evlilik hazırlıkları daha doğuştan başlayarak evlilik yaşına kadar devam etmekteydi. Bu şekilde kız evladı, müstakbel eşine, evlatlarına tabii ki evine ilmek ilmek hazırlanırdı. Doğmamış çocuklarını hazırladığı bebek elbiseleriyle gönlünde defalarca giydirir, kucaklar, anne olmayı en kutsal vazife bilir, ekonomik özgürlük peşinde olmazdı...
Hayat çok uzun ama annelik göreviyle kıyas edildiğinde çok kısadır. Annelik çok kutsal ama o kadar da sorumluluk ister. Ailenin, toplumun, milletin, insanlığın temelidir. Böyle bir göreve hazırlık üç beş sözle, üç beş günle olacak bir iş değildi. Kız evladı doğuştan evleninceye kadar zaman diliminde ancak anneliğe hazır edilebilirdi. İşte bu sebepten ecdadımız çeyiz sandıklarına çok önem vermiş hem onların hem de kız evlatların gönüllerinin hoş olması mutlu olması için hiçbir fedakârlıktan kaçınmamıştır...
Anne ve babası kızlarının geleceğine ve kuracağı yuvaya dönük küçük küçük hazırlıklarına erken başlamaktaydı. Böylece özellikle anne, nerede güzel bir şey ve kızına uygun bir giysi, ipekli kumaş, takı veya oya-dantel işleme varsa, onu ya satın alır veya kızına da onu yaptırmaya çalışır, her oya ilmeğini, nasihatleriyle kuvvetlendirirdi. Böylece zamanla, bu birikim çoğalır ve kızın çeyiz sandığı gelişir, olgunlaşır ve kız, evliliği, kendi yuvasını hayal etmeye başlar... Genç kızın evleneceği kişi ve kuracağı sıcak yuva, hayallerinde ve rüyalarında canlanır ve onu ilerilere, olgunluğa doğru alıp götürürdü...
Günümüzde çeyiz sandığı ve onunla birlikte içine konulan seccade, bayrak, beşibiryerde, al ve yeşil duvak unutuldu. Hatta çok yerde artık adı bile anılmaz oldu.
Rumuz: “A be ya”-İstanbul
