“Derslerde sıkıntılar başlamış ailemle iletişim artık buğulu hâle gelmişti. O ildeki son aydı...”

 

Onlar beni değerli görmüyorlardı!.. Onların gördüğü, aylık düzenli olarak harçlığı yatan saf bir memur çocuğu olmamdı. O zamana kadar sigara içmemiş olmam bile onlar için bir şanstı. Çünkü ilk planları beni sigarayla tanıştırmak olmuştu. Bunu bana “başına gelen sıkıntıları sigara içerek rahatlama” komplosu altında sunmuşlardı. Bilinçaltıma ince ince işlemişlerdi. Bir kaçtım iki kaçtım derken bir gün telefonda ailemle yaptığım ufak bir tartışmadan sonra kendimi o arkadaşların yanında buldum. Amaçlarına ulaşmışlardı ve neşeliydiler.

İlk olarak bana “sigara” diye içirmişlerdi. Sigaranın tadını bilmediğimden ne içtiğimi de bilmiyordum. Kısa zaman sonra anlamsızca gülmeye ve denge sorunu yaşamaya başlamıştım. Sebebini sorduğumda ise “sigaraya yeni başlayan herkeste böyle olur” demişlerdi.

Paket derdim yoktu o zamanlar. Haftada bir tane ancak içiyordum. Ve ben sigara içtiğimi sanıyordum...

Böyle günler geçti ve artık o samimi olduğum arkadaşlarım benden para isteyecek boyutlara geldi. Derslerde sıkıntılar başlamış ailemle olan iletişimim artık buğulu hâle gelmişti...

Bir mayıs akşamıydı. O ildeki son ayımdı. Arkadaşlarımın yanına gittiğimde bu sefer başka bir madde teklifinde bulundular... Ben bazı filmlerde filan gördüğümde iğrenir korkar ve “bu işlerle ne işim olabilir?” diye düşünürdüm... Öyle hızlı gelişiyor ki her şey, tıpkı kocaman bir saman biçme makinesinin mekanizmasına ayağını kaptırıp hızlıca bedeninizi parçalamak için ilerlemesi gibi bir anda paramparça oluyor her şey...

Korktuğumu, kriz geçirmek istemediğimi söylediğimde de her şeylere kendilerince cevapları vardı tabii. Genel anlamda bilinenden biraz daha farklı bir taktik önermişlerdi; “Bunu yaptığında da kriz geçirmezsin” dediler. Ahmaklık belki ama o an bunu anlamıyorsunuz. Dediğim gibi saman biçme makinesinin mekanizmasına bir kere kaptırmıştım kendimi...

Ertesi gün bizzat kendim gittim. Bir sonraki gün bir daha derken nihayet beni bu illetin bağımlısı yapmayı başarmışlardı. Ama kriz geçirmediğim için henüz bağımlı olduğumu bilmiyordum.

Dönem bitip eve gittiğimin ertesi günü kriz geçirmiştim. Zavallı annem neye uğradığını şaşırmıştı. Hastaneye kaldırdıklarında babam o zaman öğrenmişti acı gerçeği. Bu ailem için şoktu. Yıkılmış kalmışlardı… Ama hâlimi bilmiyorlardı… DEVAMI YARIN