“Öğretmenler başımızın tacıdır. Sen emret yeter, hiç tatlı canını sıkma hocam...”
Orhan öğretmen ile bindiği Şerefli Koçhisar otobüsünün muavini arasındaki gerginliği anlatmaya devam ediyorum...
Orhan Bey “Sabırla Koçhisar’a kadar beklemeliyim” diye düşünerek susmayı yeğledi.
Otobüs gün batımında Koçhisar’a girdi. Orhan hemen yerinden kalkıp ileriye doğru yürümeye başladı. Maksadı şoförle konuşmaktı. Bu durumu anlayan muavin Orhan’ın önüne dikildi. Onu engellemek istiyordu. Artık bu saatten sonra Orhan’ın da duracağı yoktu. Eliyle muavini yana iterek sert ve kararlı şekilde;
“Çekil yolumdan” diye çıkıştı. Muavin;
“Beyefendi, şoförle konuşmak yasak” diye arkasından söylenirken, Orhan birkaç adımda şoförün yanına varmıştı bile... Orhan şoföre doğru hafifçe eğilerek konuşmaya başladı:
“Beyefendi ben ileride bir kasabada öğretmenim. Ankara’dan bindim. Muavine, Koçhisar’dan 23 km ötede indirmesini söyledim. “Prensibimiz var aralarda duramıyoruz” diye, Koçhisar’da indirmekte ısrar ediyor. Koçhisar’da inersem bu saatten sonra kasabama gidemem, gece otelde kalmam gerekir. Yarın sabah derste bulunmak mecburiyetindeyim. Prensibinizi bilseydim binmezdim. Acaba beni 23 km ötede bir benzinlikte indirebilir misiniz? Bir dakikanızı bile almaz, lütfen rica ediyorum” dedi.
Orhan bunları biraz yalvarır bir tonla söylemişti. Çünkü muavinin tavrından ve söylemlerinden olumsuz etkilenmişti. Pek umudu yoktu. Ancak hiç de beklediği gibi olmadı. Orhan’ı dinleyen şoför mütevazı ve saygılı bir üslupla:
“Sevgili hocam, ricanın lafı mı olur. Sizi kasabanıza kadar götürürüm. Öğretmenler başımızın tacıdır. Sen emret yeter, hiç tatlı canını sıkma” diye tebessüm etti.
Orhan şaşırdı kaldı. O anda ne söyleyeceğini bilemedi. Şaka mıydı bu? Böyle muavin böyle şoför… Ama baktı ki şoför şaka yapmıyor, gayet ciddi söylüyor:
“Çok teşekkür ederim beyefendi. Söylediğim yerde indirirseniz makbule geçer. Bu kadarı benim için yeterli” dedi.
Şoför; “Canım hocam bak siz ta nerelerde vatan evlatlarını yetiştirmek için fedakârlık yapıyorsunuz. Sözü mü olur? İstediğin yerde inersin. Keşke daha fazla bir şey yapabilsek sizler için” diyerek gönül aldı. Samimi ve içtendi. Orhan’ı bir anda duygu seli kaplamıştı. DEVAMI YARIN
