ragip.karadayi.ihlas@gmail.com
Af dileyen bakışlarla bir ona bir ayağına bakıyordu!..
Gayesi belli olan huzurludur, belli olmayan huzursuzdur!..
Duyan kulaklar, hisseden kalpler var mutlaka...
Her şeye rağmen hayat devam ediyordu…
Hepsinde bir ayrılık endişesi vardı...
Sanki içine bir alev düşmüş yakıp kavuruyordu!..
Aldığı cevap karşısında ne diyeceğini şaşırmıştı!..
Kış ve kar çocukluğunun ayrılmaz bir parçasıydı...
Dert ettiği şeyleri düşündükçe utancından terliyordu!...
“Fırsat kapıya bir defa uğrar” sözünü duymamışsan duy!..