“Bu görgüsüz misafir de kim? Babasının malı gibi evi, eşyaları inceliyor!”
Kimsecikler görünmüyordu ancak “Aaa! Korkmayın kızlar! Beni tanımadınız mı? Züleyha” diye bir ses duyuldu. Kapı yeniden ardına kadar açıldı. Ani bir aydınlanmayla tavan dâhil odanın içi ışıkla doldu.
İki arkadaş, bir Züleyha’ya bir de yanındakine baktı. Gelen tanımadıkları, erkek tipli bir kadındı. Hâl, hatır bile sormadan rafları, ambarları odanın içindeki bütün eşyaları alıcı gözle süzüyordu.
“Bu görgüsüz misafir de kim? Babasının malı gibi evi, eşyaları inceliyor! Niye ki?” dedi Nene. Aklına gelenleri, arkadaşının kulağına fısıldadı sadece.
Nene, oldukça fısıltıyla konuşmaya çalışsa da bu sessizlikte her şey net duyuluyordu. Züleyha, gülerek, biraz da kinayeli cevapladı:
- Kızlar, sebepsiz gelmedik, boşuna da evin içine bakılmıyor!
- İsterseniz sebepsiz gelin Züleyha. Kapımız herkese açık.
- Biliyorum Ümmü. Biz de onun için geldik. Hasankale’de konuşulanları aha şu kulağımla duydum. “Evlerinizde ne kadar kıymetli şeyler varsa ortaya çıkarın ve de kimsenin bulamayacağı yerlere gömün, ne edin, eyleyin, saklayın! Bir siz bilin yeter” denilmişti. Ben de bu söylenenlere şahit olan misafirimi alıp geldim kızlar. İster inanın, ister inanmayın, siz bilirsiniz! Duyurmak bizden, tatbik etmek sizden!
- Tamam da bu da nereden çıktı Züleyha?
- Dedim ya dost sözü, sabret, dinle!
- Dost dediğin öyle olmalı Züleyha!
- Aynen Nene…
- !!!
Kafadarlar, biraz rahatlamış gibi görünseler de tanımadıkları garip kadının hâlinden de ürküyorlardı. İşi pişkinliğe veren Nene:
- Korkulacak bir şey yokmuş demek ki!
- Aaa! Niçin korkulsun ki tedbir tedbirdir!
Diyen Züleyha’nın misafiri; gözüne kestirdiği eşyaları dikkatlice inceliyor, belli etmeden sağına soluna bakıyordu.
- Eşyalarınız o kadar da kıymetli değilmiş saklamasanız da olur!
- Aaa! Hem niye, kimden saklayalım ki? Şimdiye kadar böyle şeyler aklımıza bile gelmedi!
- Halk arasında “mal canın yongası” derler ya Nene…
- Hani bazılarımız da; “cana geleceğine mala gelsin” derler, bu ecdat sözüne cevap olarak...
- Ben vazifemi yapayım da anam!
- !!!
Misafir, kendinden emin bir tavırla hâlâ etrafı süzüyor, panik oluşturmamaya dikkat ediyordu…
- Siz de pek cesur çıktınız kızlar, diyerek, işi şakaya getirmek istedi Züleyha. Cevap beklemeden konuşmasına devam etti:
- Öyle elle tutulur kıymetli bir şeyiniz de yok ki! Şu sandığın içindekileri bilmediğimden o hariç diyorum! DEVAMI YARIN
