Benim bu maç öncesi bizim takımın kimlerden oluşacağı, oyun planının ne merkezde olacağı hiç umurumda olmadı. Çünkü sadece iki takımın finallere gideceği kuralı üzerinden bakarsak lider bulunup üçüncüyle arasındaki farkı dört puana çıkartmış bir takım için spor medyasında ve futbolla ilgili çok kişide panikleme havasına hiçbir anlam veremedim. Ne olurdu yani biz İzlanda'ya yenilsek? Andorra gibi çoluk çocuk takımını mı yenemeyecektik deplasmanda veya hangi çayırda olursa olsun!
Bu girişten sonra Şenol Güneş Hoca'yı, millî takımı Lucescu'nun mirasını çok iyi kullanıp bir kere daha finallere taşıdığı için kucaklayıp kutlamak istiyorum. Hoş bizim ülkede Lucescu ve Şenol Güneş dendiği zaman birçok futbol bilgininin eli ayağı boşalır, ağzından geleni sarf edip eleştirileri bitmez. İster misiniz Şenol Hoca finallerde de "Düşük kaliteli takımlar bulup" bizim millî takımın göğsüne bir madalya taktırsın?
Haydi saha içine de gelelim birazcık...
Kalecimiz ve arka dörtlümüz zaten şu dönemde rakipsiz oyunculardan kuruluydu. Ama orta saha Yusuf veya Hakan Çalhanoğlu'ndan birinin bulunmasıyla daha yapıcı daha organize daha oynatıcı bir özellik kazanabilirdi. Şenol Hoca'yı burada fazla garantör olduğu için biraz eleştireyim. Bizim bu kritik günlerde en ciddi sıkıntımız eskiden santrfor diye adlandırdığımız ileri uçtaki son adam zafiyetimizdir. Sayısal olarak burada ciddi bir sorun bulunmaktadır.
Maçı tabelasını bir kenara bırakıp bakarsak bizim ortalarla direkten dönmüş iki topumuz var. Bir de Burak'ın kafasıyla kaçırdığımız pozisyon. İzlanda ise hazırlanış ve tehlikeli hale sokuş açısından bize oranla pozisyonda öndeydi.
Evet finallerdeyiz.
Şimdi bir önemli noktanın daha üzerinde durmak isterim. Dün akşam sahaya çıkan ve sonraki değişiklikleriyle tam dokuz tane yurt dışında oynayan oyuncumuz vardı. Yabancı istilasına uğramış ve de çoğu fasa fiso olan bu yabancıların olumsuz sunacağı durumu bu yurt dışında oynayan oyuncularımıza davetiye çıkaran Lucescu'yu bir kere daha kutlayayım.

MAÇIN ADAMI: Çağlar Söyüncü