Eshâb-ı kirâmdan Nevfel bin Hâris Resûlullah Efendimiz İslâmiyeti yaydığı vakitlerde Müslüman değildi.

Ona muhâlefet etti.

Yani karşı çıktı.

Ama isteyerek değildi.

Çünkü Efendimizle Nevfel'in arasında kan bağı vardı.

Akrabâlık sevgisi, kendinde fazlaydı.

Bedir Savaşı başladığı zaman, Efendimize karşı gelmek ve Müslümanlarla savaşmak istemiyordu.

Ama müşrikler zorladılar.

O da mecbûren katıldı.

Ve savaş neticelendi.

Müşrikler mağlup olup birçok esir verdiler.

Bunların arasında Hazret-i Nevfel de bulunuyordu.

Resûlullah ona gelip;

"Yâ Nevfel, fidye ver de esirlikten kurtul!" buyurdu.

Hazret-i Nevfel cevâben;

"Esirlikten kurtulmak için verecek bir şeyim yoktur” dedi.

Resûlullah buyurdu ki:

"Cidde'deki mızraklarını ver!”

Nevfel şaşırdı!

Üstelik hayret etti!

Çok da duygulandı!

Ve Efendimize;

"Allaha yemîn ederim ki Cidde'de mızraklarımın bulunduğunu benden ve Allahtan başka kimse bilmiyordu. Ben, şehâdet ederim ki sen Allahın Resûlüsün" dedi.

Ve Müslüman oldu...